|
saDeCe sUsaRak özLüyOruM
|
Alıntı:
|
NİSAN yağmurlarıyla ıslandım sokaklarda Ağladım ikimize, senden çok uzaklarda Evim barkımdın benim, en son şarkımdın benim Gözlerinden içtiğim mavi rakımdın benim Bu dağ ne rüzgarlar gördü Ne çığlar, ne karlar gördü Beni hiç tanımamışsın Kaç yağmurda ıslanmışım Ne alevlerde yanmışım Beni hiç tanımamışsın Hadi git, bir ihanet borcum olsun Hadi git, anılar sende kalsın Hadi git, senin canın sağolsun Hadi git, sen de git... Düşümde yarattığım hayale sen demiştin Oysa ben seni değil, o hayali sevmişim Evim barkımdın benim, aşkta korkumdun benim Gözlerinden içtiğim yeşil (siyah) rakımdın benim Hadi git, bir ihanet borcum olsun Hadi git, bu şarkım senin olsun Hadi git, senin canın sağolsun Hadi gitme... n'olursun! |
Durup da söyleyemediğim bir adımsa
Gizli kapaklı Sevda türküleri tuttursam da ben Telli duvaklı Yanıma korlar mı adam seni Koparıp acıtmazlar mı beni Nafile yanar elim dudağım Seni bana yar ederler mi Seni bana yar ederler mi Yağmur bulutu unutursa Dalında çiçeği kurutursa Yar benden utanırsa Düşündüm düşümden ayrı kaldım |
Kalbin açık değil bu yüzden gitmeliyim
Tılsım bozuldu, seni o kadar sevdim ki Özgürlük gitmeye izin vermeyi öğrendiğinde gelir Yaratıcılık hayır demeyi öğrendiğinde gelir. Sen benim dersimdin, öğrenmek zorunda olduğum Ben senin kalendim, yakmak zorunda olduğun Acı bazı şeylerin yanlış olduğunun uyarısıdır Tanrıya uzun sürmemesi için dua ediyorum Daha yükseğe çıkmak ister misin? Deneyecek hiçbir şey kalmadı Saklanacak hiçbir yer kalmadı Elveda demenin gücünden daha büyük bir güç yok Kaybedecek hiçbir şey kalmadı İncitecek bir kalp kalmadı Elveda demenin gücünden daha büyük bir güç yok Elveda demeyi öğren |
Düşünüyorum da, Sanırım en büyük korkumuz olduğumuz gibi görünmek. Yumuşacık kalbimizin fark edilmesi, Naif yönlerimizin keşfedilmesi, Cesaretsizliğimizin anlaşılması, Korkularımızın paylaşılması, Sanki zarar göreceğimizin en büyük işareti. Kabuklarımızın altında kendimizi saklamakta ne kadar da ustayız. Ve ne kadar güçlü korunuyoruz, kalkanlarımızın ardında. Hissedilmeden, el değmeden, sevgimizi göstermeden. Deniz minareleri, midyeler, Kirpiler ve kaplumbağalar gibi. Sahi koruyor mu bizi çatlamamış sert kabuk? Kimse incitemiyor mu duygularımızı, inançlarımızı, benliğimizi? Yoksa zarar mı veriyor bu ürkeklik, bu kabuk bize? Hissettiklerimizi gölgeliyor, yansıtmıyor mu gerçek kimliğimizi? Duygularımızı bastırıyor, el ele tutuşmamızı engelliyor mu? Eğer bir yıldız gibi ışıl ışılsam ve bir yıldız kadar parlak, Ne çıkar ateşböceği sansalar beni? Belki en hoyrat yürek bile ateşböceğinin O uçucu, masum, sevimli çocuksuluğuna el kaldırmaya kıyamaz. Güçlü kapıların arkasına kilitlemesem kendimi, Korkaklığımı, sevgi isteğimi En insani yönlerimi kayıtsızca sunabilsem, Bu sert kabuğun ağırlığından kurtulup Bir kuş gibi uçacağım özgürce. Anlaşılacağım ve bir ayna gibi yansıyacağım karşımdakine. O da çözülecek belki. Samimi ve güvenliksiz, silahız biriyle göz göze gelince. Oysa bir görebilsek bunu. Kalmadı böyle insanlar demesek. Güven duygusuna bu kadar muhtaç olmasak. Kırılmaktan korkmasak. Yaralansak... Ne olur bir darbe daha alsak. Yeniden açsak kendimizi, atabilsek kabuğu. Denesek. Risk alsak. Yanılsak. Fark etmez. Tekrar, tekrar bıkmadan denesek. Ve kucaklaşsak yeniden. Tıpkı eskisi gibi. Ne olduğunu anlayamadığımız o 15 yıldan öncesi gibi. Aradıklarım O zaman fark edeceğiz. Ne kadar özlediğimizi birbirimizi. Neler biriktirdiğimizi, kaybolan değerlerimizi ne kadar özlediğimizi. Beraber geldik beraber gidiyoruz oysa. Vakit az, paylaşmak, sarılmak için. Yaşadığımız coğrafya zor, şartları ağır. Yüreği daha fazla küstürmemek lazım. Sırtımızda ağır küfeler, her gün katlanan. Ve koşullar bir türlü düzelmeyen. Sevgiye çok ihtiyacımız var. Ufukta kara bir kış görünüyor. Ancak birbirimize sokularak atlatırız o günleri. Kırın o sert, o ağır kabuklarınızı. Kurtulun bu yükten. Korumuyor o kabuklar, aksine zarar veriyor bize. Yalnızlığa mahkum ediyor bizleri. Hem hepimiz bir yıldızız. Ne çıkar ateşböceği sansalar bizi. |
yalNız kaldıYsan kalKıp penceRendEn bi bak gÜneŞ açmışmı yaĞmur düŞmüŞmü DÖN BAK DÜNYAYA..heRkes gitMişse sakince arkAnı dön bi bak doStun kalmıŞmı AşKıN sOlmUşMu DÖN BAK DÜNYAYA..Bi soNbaHar kaDaR yalNız bi kıŞ kAdar sawuNmasıZ yada iLkbahArsAn yoLuN başıNdaySan ASLA WAZGEÇME..DÖN BAK DÜNYAYA..
|
Eskiden kendimden dışarıya bakardım gözyaşlarım gözkapaklarımdan dışarıya süzülürdü...
Şimdi dışarıdan kendi içime bakıyorum gariptir;Gözyaşlarım hep içime akıyor.... |
Dünyanın adil olduğunu herkesin iyi ve dürüst olduğunu düşünmek istiyorum.
→Yaşamın karmaşıklığını unutup yeniden küçük şeylerden fazlasıyla heyecanlanmak, zevk almak istiyorum... →Tekrar basit yaşamak istiyorum. Gülümseme, kucaklaşma, tatlı bir söz, doğruluk, adalet, ßARIŞ, rüyalar, hayaller ve KARDAN ADAM yapmanın gücüne inanmak istiyorum....Ve yeniden ÇOCUK OLMAK istiyorum... |
уαѕαηαη кσтυ σℓαуℓαя∂α нı¢ кıмѕєı ѕυ¢ℓαмα∂ıм вєη вıℓıσям кι кα∂єя∂є ηє ωαяѕα σηυ уαşıуσя ıηѕαη σ уυѕ∂єη кıмѕєуι ѕυ¢ℓαмα∂ıм вєη нαуαт σηυмυѕє ηє gєтıяıуσяѕα σηυ уαѕıуσяυѕн вυηυ ∂єgιşтιяємєуιѕн ∂є ѕιм∂ι ѕιzι üѕєη кαℓвıηıѕı кıяαη нєя кıмѕє σηυ ѕυ¢ℓαмαуı вıяαкıη ωє кιη вєѕℓємєуıη ¢υηкυ уαѕαηαηℓαя∂αη кıмѕєуι ѕσяυмℓυ тυтαмαуıѕн ∂є∂ıм унα нαуαт öηüмüѕє ηє gєтιяιуσяѕα σηυ уαѕıуσяυѕн
|
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 18:32 . |
Powered by vBulletin® Version 3.7.0
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.