Bu dünya kimin dünyası?



Yol üstünde biten çalı
Bu dünya kimin dünyası?
Ak çiçekli ayva dalı
Bu dünya kimin dünyası?

Gediklerde esen poyraz,
Yaprakları dalda koymaz
Gözler doysa gönül doymaz
Bu dünya kimin dünyası?

Her gün eski her gün yeni
Tükenmez gidip geleni
Canevimden vurdu beni
Bu dünya kimin dünyası?

Kar yağar kaybolur izler
Her nakış binbir sır gizler
Ufuklara dalan gözler
Bu dünya kimin dünyası?

Toprak basar kucağına
Güneş çeker sıcağına
Atar derdin ocağına...
Bu dünya kimin dünyası?



Abdurrahim Karakoç

Cevapsız kalan sualler



Yürü: duvar beton, otur yer beton
Tavana bakarsın " bakma der" beton
- Yağmur kokan toprakların nerede?

Ne çiçekler açar, ne kuşlar öter
Yolların on adım ötede biter
- Serbest gezen ayakların nerede?

Her günü hasrettir haftanın ayın
Hani ya bayramın, düğünün, toyun?
- İlin, yurdun, konakların nerede?

Gönlün gamdan göçer, gama taşınır
Boş direkler boynu bükük düşünür
- Dalga dalga bayrakların nerede?

Deprem mi geçirdin, talan mı gördün?
Kanlı haydutlara haraç mı verdin?
- Obaların ocakların nerede?

İnancın cezalı, yüreğin tutsak
Konuşacak yerde çaresiz susmak
- Dudakların, dudakların nerede?



Abdurrahim Karakoç

Ey gönül



Vardığın dergahta post ol, büyürsün
Gördüğün garibe dost ol, büyürsün
Meclise devam et, el sürme mey'e
Girdiğin sohbette mest ol, büyürsün.



Abdurrahim Karakoç

Fotoğraf



Resmine baktığım güzel kız, genç kız
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni
Eski bir albümde durursun yalnız
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni

İki harf, bir imza, bir tarih; garip
Besbelli üçü de mutsuz muzdarip
Aklımı zorlama karşımda durup
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni

Bilemem aradan geçti kaç sene
Memleketin nere, kimsin adın ne ?
"Hatırla" diyerek bakma yüzüme
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni.



Abdurrahim Karakoç

Gel gayrı



Kara gözlüm bu ayrılık yetişir
İki gözüm pınar oldu gel gayrı
Elim deyse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı

Ayların sırtında yıllar taşındı
Sanmaki garibi eller düşündü
Bebekler evlendi yollar aşındı
Kozalaklar çınar oldu gel gayrı

Hesab et gideli sen gurbet ile
Otuz ay tutuldu kolay mı dile
Hapisler sürgünler esirler bile
Sılasına döner oldu gel gayrı



Abdurrahim Karakoç

Girdapda bir can



Yadelden yanima cagirdim seni
Gelmek istiyorsun birakmıyorlar
Rüyada,mektupta albümde seni
Bulmak istiyorlar birakmiyorlar

Umutlar hayaldir acilar gerçek
Çileye muhkumsun,kim ne bilecek
Ya bir kuru selam, ya bir top çicek
Salmak istiyorsun, birakmiyorlar.

Otuz yil agladin hep yana yana
Yeter, yazik diyen olmadi sana
Vefasiz dostluga kalles zamana
Gülmek istiyorsun birakmiyorlar

Çalis derler ayak, bagli el bagli
Konus derler,dudak bagli,dil bagli
Kalk git derler, kapi bagli,yol bagli
Kalmak istiyorsun birakmiyorlar

Aydinlik ararsin hergün her yere
Çekerler önüne yedi kat perde
Zulüm kimden gelir,adalet nerde?
Bilmek istiyorsun,birakmiyorlar

Yillar boyu uykularin bölündü
Uçacakken kanatlarin yolundu
Hayat hakkin vardi elden alindi
Ölmek istiyorsun birakmiyorlar.



Abdurrahim Karakoç

eline saglik güzel paylasim saol:1:

Gören bilir



Çarsısında bir kız gördüm Antep'in,
Kızmı ki...
Gözleri var, ala geyik gözleri,
Göz mü ki....
Ak göğüsünün ortasında bir ben var,
Az mı ki....
Yiyip içme, yüzüne bak yetişir,
Yüz mü ki....
"Güzel" sözü çok güzele çok amma
Bu kıza da "güzel" demek söz mü ki...



Abdurrahim Karakoç

Dosta doğru



İçimde uzayan her yol
Çıkar gider dosta doğru
Menekşe, nergis. ıtır, gül
Kokar gider dosta doğru

Zamanım yoğrulur gamla
Birleşir sabah akşamla
Ilık kanım damla damla
Akar gider dosta doğru

Gel bende gör, sen gel beni
Durduramaz engel beni
Görmediğim bir el beni
Çeker gider dosta doğru

Beynim fırın, bağrım tandır
Yanarım hayli zamandır
Sevgim bir yavru ceylandir
Şeker gider dosta doğru

Ne saklarım ne gizlerim
Yalnızca onu özlerim
Tabutta bile gözlerim
Bakar gider dosta doğru



Abdurrahim Karakoç

Hasan'a mektup



Çok oku, çok düşün, çok şeyler anla,
Aha bu mektubu alınca Hasan.
Manalar iplikten incedir amma,
Kelimeler biraz kalınca Hasan.

Gene ağzımızı açmıyor bıçak,
Huzur size ömür..... Dert salkım saçak.
Oyuna kalkıyor yüzlerce köçek,
Batıdan bir hava çalınca Hasan.

Kök saldı bahçede ayrık otları,
Yemler pay edildi, sattık atları.
Biz kovalım derken baştan bitleri,
Sülükler yapıştı, kulunca Hasan.

Süt dolu güğümü çalarız taşa,
Kutsal görevimiz "Sağol çok yaşa !"
Mülkte hakikati aramak boşa,
Tüm suçlular güçlü olunca Hasan.

Derisini yüzdük demokrasinin,
İşi iştir imtiyazlı asinin.
Hakikatte vahşi, sözde "vasinin"
Dörtnala gidilir yolunca Hasan.

Canım Hürriyeti koydunsa ara,
Ekmek yalınayak kaçtı dağlara.
Çevremize küsmüş kardeşlik var ya,
Haber ver, izini bulunca Hasan.

Soysuzlar taş atar mukaddesata
Karşı duramazsak bizdedir hata.
Tahammül teşviktir, böyle hayata,
Öl..İnsan küçülmez ölünce Hasan.



Abdurrahim Karakoç