Teşekkür ederim. Tabii ki kendi kalemimi ekliyorum.

__________________________________________________ ______


Bir şehir: İstanbul
Bir gece: bıçak saplıyor bedenime
Bir saat: akrep’e çivi çakılmış sanki
Bir mekan: hastane. Baştan başa acı kokuyor koridorlar
Bir çocuk: 17’sinde, ama emekliyor hâlâ hayata
Bir yaş: şuursuzca akıyor
Bir kalabalık: ağıt için toplanmış belli
Bir beden: henüz sıcak
Bir el: kıpırdamıyor artık*
Bir umut: parçalanıyor içten içe
Bir acı: adı anne…

*Gece çöküp yatma vakti gelirken, korkardım karanlıktan, koynuna gelirdim ya. Uykunda sıkardın ellerimi, avuçlarımdan bedenime işlerdi yıldızlar… Şimdi, her gecem kan revan, tüm aylar Ekim, her gün karanlık, yarın bulanık… Yıldızlar çok uzaklarda…


23.11.2008

sayfan hayırlı olsun annen için üzüldüm.ateş düştüğü yeri yakıo.çekmeyen,görmeyen bilemez bunu..ama herşeye rağmen yine hayat devam edio.göremiyosun dokunamıosun ama kalbinde hep bi sızı bir özlem oluyor..unutamıosun unutulmuyor çünkü....