|
M!qRo €wren Sizin de yüreğinize sağlık :85: Zaman buldukça eklemeye çalışıyorum. Güzellikler paylaşıldıkça artıyor. Siz yorum yapınca da ben mutlu oluyorum :11:
|
Olric
OLRİC
(Koca Bir Ömrü Harcamak Dedikleri Gerçeğin Altını Seninle Çizdim BEN) Güçlü olmak artık beni yoruyor olric herkese karşı dimdik olmak... arkasında durmak attığım her adımın yoruyor... Ki buralarda bilmem hangi uykunun hangi köşesinde… beklemedeyim hiç gelmeyecek olanı uyan olric ... doğrul... ..........seni bekliyor..... düş değil gerçek ..............seni bekliyor... yanımdaymışsın yalanına kendimi kandırırken derdin tam orta yerine düştüğümün farkında değildim elbet kimseye arka bahçelerimden geçen katarların ağırlığını duyurmadım duymayın da artık beni... bir yerlerde hep yanlış yapmanın telaşlı kıpırtısını yaşıyorken... o yanlışın artık sonsuza dek düzeltilemeyeceğini bilmenin kıstırılmışlığı ile pusuyorum bazen.... uzun süre gecelere küsüyorum... uzun süre kendime küsüyorum... uzun süre kaleme...kağıda küsüyorum...hayata küsüyorum denizin en sığ yerinden başladık yol almaya olric şimdi kara görünmüyor gerimizde… bugün mektuplarımı postalamak için çıktım sokağa olric en iyi kendime yazarım ben... `kış´ dedim, `henüz gitmek için hazırlık yapmıyor´... hala (d)üşüyorum...(mart) sen acıyı biriktirmeyi seversin olric… sen biriktirmeyi seversin....hadi devam et şimdi …kuru yaprakları... deniz taşlarını… gözyaşını… sorulamamış soruları … senden kalan sesleri… yaşanamamış paylaşılmışlıkları… birlikte harcamak üzere kalbinde biriktirilmiş zamanları ve hüznü… ve özlemi biriktirmeye… siyah dedim en güzel taşıdığım renk... ve herkesin üzerinden akan renk... şimdi bunca karanlığın üstüne oturup bir mektup yazmalı ilkbahara ve yaz´a `hadi renklerini topla da gel´ demeli... Sen de sıcağı pek sevmezsin olric… güz´ü severdin sende…son baharı severdin bu yüzden mi hep sonbaharlarda sevdik biz… sonbahar gibi hep kaynayan bir neşeyle savrulurdun hayatın içinde yaprak yaprak… yön seçmeden… Ben yüzüme kondurduğum hüzünle boyardım her şeyi… Kahraman Tazeoğlu |
Olric'in Devamı...
sen hazan yüzlüm olurdun olric…
Yağmur da başladı olric… Rüzgarın en delisi beni buluyor yine… O an, `dünyayı karış karış dolaşsam´ diyorum kendime... Gülümsüyorsun... ne de çok yakışıyor gözlerine tebessüm… ki gözlerin hep güler(di) senin… şimdi Dünyayı karışlamayı unutuyorum gözlerinde... martıları da seversin sen olric…Gülümsüyorsun yine.. Ne de çok yakışıyor gözlerine tebessüm… Oysa ben bugün kendime mektuplarımı postalamak için çıkmıştım sokağa... martılar dolan gözlerinde yitiverdim... yağmur hızlandı…rüzgar da... `kış´ dedim, `çok azimli.´ Beni hırpalamak istiyor… az mı hırpalandım ben olric… kapıyı vurup çıkışlarımın kar´ı dondurmadı mı beni… daha bir buza kesmedi mi içim… dönüşlerimdeki mora kesmiş parmaklarımı hissetmeyişim ve yüzümde donmuş gözyaşları mı ısıtmaya çalışırken sende hep dondun ... ama ellerimde ki mektupları göremedin olric… `Onları şimdi adreslerine doğru fırlatıyorum´ dedim… Rüzgarın yağmurun önüne savurdum bir bir... Uçtular ıslanarak.... bugün kendime mektuplarımı postalamak için çıktım sokağa… ben de takıldım köşelerine… biliyorsun ya En güzeli senin hiç gitmeyeceğini bilmek (di) olric... çekilip içimin kuytularına her ne varsa birikmiş içeride dökmek var aklımda yeni mektup sayfalarına… tut beni olric… beni her şeye rağmen tut… yoksa karanlıklarda yok olacağım… Ki Aşk; acıtan… kanayan yaranın yanında gözlerinin özlemi… göz yaşlarımızın tuzlu tadı…karanlığın gölgesinin ayak izi … belki sen… belki ben…belki biz olamayışımız… belki aşk´ın korkuya galip gelemediği meydan… Ki aşk hep sahip olduğum da hiç fark edemediğim olric!... Belki ben etiketimi serseri mayın yapıştırmışlığımdan… belki korkusuzluğumdan bir o kadar adam gibi oluşumdan… belki de sivri topuk giyip salınamayışımdan böyleyim… içimde ki güç uzun zamandır beni havalandıramayacak kadar ışıksız… kanatlarımsa hiç olmadı melek değilim…yada var… olsam olsam şeytan…ama şeytanda bir melek di değil mi ... kullanma kılavuzum yok sorun beklide bu olric… yanıldığım bir gerçek Önce bir şeyleri resmetmenin zorluğunu fark ettim... Sen ki resmedilemeyecek kadar gizlere bürünmüşsün.. ne kadar kazısam hep pentimento olric..!. İçimin saklısına böyle bitimsiz bir acı yerleşmişken nasıl söylemeli… kime ne anlatmalı… kimden ummalı bir çıkış... ki Yusuf çık o kuyudan çığlıklarıyla ürperirken ruhum… Olmayacağını bile bile... seni inadına kirletmeyen…seni büyüten… seni allayan pullayan… seni bir başka raftan alıp bir başka rafa koyan ve bir türlü en uygun mekanı bulamayan… sana ki hiçbir mekanı yakıştıramayan aşk´tı Ben…Aşk belki... diyerek çıktım yola… Aşk belki… her bitenle başlayandı… Başlayamadım olric!... aşk dediğim benden doğandı... gidişimin en büyük nedeni Uzaklarına çekilip… uzaklarından bakmak… seni yeniden doğurmaktı… Kim bilirdi ki gitmeye karar verenin… gitmek için hangi sözün ardına gizlendiğini? Dönmek için elbet gitmek gerekir ama sen fazla açıldın kıyından… Çek kürekleri olric... çek kürekleri ... biliyorsun ki ne kadar çeksen asla kıyılara ulaşamayacağız! Kış yüklenmişken beyaz dallarına ağaçların.. ocak´tı şubat´tı en son mart´tı… Kış ağırlığını taşıtıyorken kalplere… buza kestiriyorken yürekleri… bana dönük adımlarının yavaşlaması havanın soğukluğundadır kandırmacasındayım… Oysa ağırlığı veren… içimdeki Hüznün çığlığında ellerimi sıkışımla avuçlarıma dolan kan… acısıyla burkulan yüzümdeki göz yaşları… ve hiç bitmeyeceğini düşündüğüm karanlığın orta yeri... Eğer yeniden gelseydim hayata deyip kalakalıyorum… "Eğer yeniden gelme şansım olsaydı hayata... tüm hatalarımı yeniden yaşardım" diyen şairin dibe vurmuş umutsuzluğuyla karşı karşıyayım… Bir daha dönemeyecek olmak... bir daha başlayamayacak olmak... bir daha gelmeyecek olmak…bir dahası olmayacak olric... bir dahası hiç olmayacak ... En keskin can alıcı virajlarını takipteyim şimdi dönülesi yolların... Kış hâlâ duruyor olduğu yerde... Ben duruyorum… sen yanımdan hızla geçiyorsun uzaklara …. Oysa bilmiyorsun ben Uzaklara yollanacak bir mektubu taşıyorum içimde… Yazılanlar çoktan yazıldı... yaşandı ve bitti olric... yazılanlar çoktan yazıldı bitti... asla yinelemeyeceğiz bir daha! Nereye gitsem yabancıyım… ve yabancı dediğim güz hep başka…hazan başka… Havada dolanan yağmur yüklü bulutun tadı başka… yeşiline aldandığım sonbaharda solan yaprağın izi başka… bilmiyorsun… kaç gece intihar sehpalarına kendim vurdum tekmeyi kaç gece giyotin altında kesildim kaç gece namludan baktım dolunaya… kaç gece senden bittim…uçurumundan düştüm kaç kere bilmiyorsun olric… seni aramıyorum uzun zamandır…seni bulmuyorum… seni yabancılaştığım… kaybettiğim … bulamadığım kendimde bile aramıyorum … ki bulduğum yerde yitirme kesinliği karşımda apaçık duruyor… bile bile sokuyor kendini akrep… bile bile gizli ölümlere mezar kazıyorum… boğazıma dayalı bıçağın sancısı kanadıkça biraz daha ölüyorum… bundan sonrası hissizlik… ötesi ise silikleşecek… sus olric… sus sonsuza kadar… ne sesini duymak istiyorum ne sessizliğini... hiç bilmedin içimde kanayan sancının derinliğini Artık hiçbir şeyine dönmeyeceğim gözlerimin ışıltısı sönmüş yüzümü Ki seni her sabah suskunluğumla bıraksaydım bu kadar yok olmayacak bu kadar tiz´leşmeyecektin… yürek atışlarının "dursun artık" istemiyle bakakalacaksın… nafile... nafile... bir kere başladın mı artık "bitmek" denen kayboluyor… sürekli başlıyorsun… sürekli ardı ardına bağlanmış ip gibi asılı kalıyorsun zamana… dursa ne çıkar… başladı ve bitmeyecek…sadece yön değiştirecek… görüntü değiştirecek…isim değiştirecek…renk... mekan... dil... ama bitmeyecek hiç olric… ki her şeye bir sözleri var olric… ben ne kadar her şeye susuyorsam onlar o kadar her şeye çok tanıdıkmış gibi görünüyorlar… kim olric kim …. kim sendeki senden ...başka bir sen oluşturmadan seni kabul etmeyi ...ta baştan kendine söylemiş ta baştan göze alabilmişti ki… kışın dondurucu soğuğu kadar dayanılmazdı zaman… kitap raflarına kafamı gömüp aradığım asıl bulmak istediğimdi… aradığım neydi olric… kış ki önümü kesmeyi sevdi hep… ama ben kış´a inat bir cümleyle açtım yolları bildin hep!... ahh işte… "hep olmayacakları mı ister insan… hep olmayacağa mı yönlendirir yoksa olayları" içimdekiler eylül dansından geri kalanlar ver elini olric… aşk´ın bizi bıraktığı sahilden başlayıp bırakalım içimizdeki tüm gereksiz cam kırıklarını… ben elime bez bebeğimi alıp oturayım cam pervazlarında… ben uçurayım uçurtmamı…sen bilyelerini yuvarla yokuş aşağı ver elini olric.. "her şey güzel olacak …buda geçecek… sen güçlüsün" diye diye yolu yarıladık bak!... Az´ım olric...azımsanıyorum...azım sanıyorum!... gidip bir köşede biriktirme zamanım geldide geçti bile… ki az zamanda ne şiirler biriktirmiştim içimde… sen şiirleri bilir misin olric? Ben bildiğini bilirim… yorgunluğumun kimsesizliğinde titrediğin her gece … olric bir tek sendin omzunda dinlendiğim... Sen ile ben olric… öğrenmeliydik yalnızlığın kaç bucak olduğunu... ve bir ve iki ve üç olric…dönüş yok… Sen ve ben…tükendiğinde yittiğinde her şey "yaşandı bitti" diyebilecek gücü şimdiden toplamalıydık… Geç mi kaldık? Olric… Geç kaldığımızı anlamak için bile mi çok geç kaldık yoksa Doğruya… ne varsa beklenen.. arası kapatılamayacak mesafelerce geç kaldık… Bitmek varsa eğer… geçmişi ak sayfalara kaydedecek … silmeyecek beyaza boyayacak zaman bitti olric... Bir an da… hiç olmayacak bir zamanda… nedir bu kalabalık bu kurtlar sofrası? Ellerinde pankartlar… `Aşk bir ihtilâldir!´ – `Aşk bir başkalaşımdır!´ – `Aşk bir yitiştir!´ – Aşk bir ihanettir! Semender ateşiyle etrafımı sarmışlar elini uzat olric… uzat elini... ben kendi ihtilâlimden endişeliyim….. ben her dokunduğumu inciten… ben her uzandığımı yok edecek bir felaket kadar felaket! Aşk belki… ağlamaktır...ağladıkça anlarsın…anladıkça ağlarsın… Nasıl da eritir göz yaşı insanı…Gel seninle bir daha ağlayalım … Yaşanmışlara… yaşanmamışlara… bir de hiç yaşanamayacaklara Ağlamak güzeldir olric… ağlamak ki yüreğin temizlik eylemi derler… Ama bilmezmisin cam kırıkları temizlenmiyor olric! Her gün bir şeyler değişiyor… ardımda Bıraktığım hiçbir şeyin bıraktığım gibi kalmadığını biliyorum… kendimin bile o küçük şehirdeki gibi olmadığını bilmek her defasında içimi bir parça daha acıtıyor… kalan sadece benden ufak tefek parçalar… çocukluğumu gömmüşüm o şehre…küçük mutluluklarımı... zamansa inadına tepeleyip geçiyor her şeyi… beni… seni… anıların her anını... zaman ilerledikçe silineceğine netleşiyor geçmiş… satır araları canlanıveriyor isimler yüz hatlarına bürünüp çıkıyorlar karşıma… Ne desem az… ne desem çok… ne desem boş…ne desem yersiz ve yetersiz Aşk´ına vurdum başımı… iflah olmam…BEN ADAM OLMAM… ne kadar su verirsen ver…artık susuzluğumu gideremezsin ne kadar ışık tutarsan tut… artık karanlığımı ışıtamazsın içimde hiç dinmeyen bir fısıltı olarak kalacaksın olric!... seni kaybetmek bir daha bulamamak demekti… geç anladım! Şimdi gölgemize gitmeleri yerleştirip `uzak´ dedikleri yeri hedefleyelim gel seninle Olric... seninle konuşmalıydım olric çok çok önceleri ilk karşılaştığımda…kırılmamışken…incinmemişken.. henüz bu kadar yorulmamışken… şimdi ne kadar konuşsam gözlerindeki o pus hiç gitmiyor... hiç gitmeyecek... anlıyorum… Neden bu kadar üzgün suskunluğuna anlatıyordun acını? neden hep denizin karşısına … aynı yalnızlığın içinde kayboluyordun? neden hep susuyordun? neden hep susuyorduk? neden hep... seninle konuşmalıydım olric ne kadar da benden olduğunu anlatmalıydım…. kendini artık dinlemek zorunda olduğunu bir şekilde anlatmalıydım sana boş boş baktığın kalabalıklardan değil… kendinden medet... o...benim evet... yani sen ben olric, sen olric... seninle konuşmalıydım olric zaman aktı geçti yanından… durdun hep…bir şeyler geçip giderken senden çok şey alıp götürdüğünü bile bile durdun… sevgililer hep gider olric...biz kalırız artakalan onlardan ve bize bıraktıkları cam kırıkları... bir gün yarın diye bir şey olmayacak olric… yarın´ımız bize varmadan ne mümkünse ya yapmalıyız beraberce yada ölmeliyiz olric…ya tut elimden..yada bırak ölelim… ki rüyalarım kabusa dönüşüp bizi kirletiyor olric… Düşlerin en güzelinde çıktın karşıma olric... Düşlerin en güzelini en güzel yapan… senin duruşun... bakışın... ve suskunluğundu. Kendine "Yüzünü dökme küçük kız" dedirtecek kadar hazandın.. Söylesene olric bu defa susma ...Bir dahası olur mu düşlerin? Şimdi Al yalnızlığımı ört üzerine olric... Belki o vakit bırakıp her şeyi… gelirim bir yerlerden başlamak için yeniden… evet korkularla inançsızlıklarla…kırılmışlıklarla…karşı karşıyayız… ama bil ki korkular ille de sebepli olric... "Sevdiğini incitir insan" diyenleri haklı çıkaracak kadar acıyla yanışım. Ne ekersen onu biçersin diyen rüzgarım sonrasındaki fırtınalarım… Bir şiire vurulup da hiçbir şiir olamayışım... ve nerede… nasıl… ne zaman sonlanacağını artık pek de umursamadığım… bilemediğim hayatım… Hepsi bir "yaşandı bitti" noktasının etrafında dolanıyor… nokta gelip koyuyor sonunu… hadi durma Al yalnızlığımı ört üzerine olric... Duruyorum...susuyorum... uzun zamandır... Birgün´ü bekliyorum sanırım… bir gün her şey iyileşecek deyip içimde Öyle büyük fırtınalar biriktiriyorum ki… o fırtınaların her birinde "okkalı küfürler" çığlığıma kapılıp kayboluyor... Yutuluyorum olric… doğru olanı yapmak her zaman mutlu etmiyor olric... Mutlu olmak adına tüm düşüncelerimi bir kenara bırakma arzusuyla yırtarken yazılmışları... yaşanmışlıkları ki ben mutluydum olric.. mutluyduk..mutluymuşum…biliyorum ki artık… kendi istemedi mi gelmeyecek mutluluğum… sahip olmayacak hayatımıza olric.. işte bu yüzden al yalnızlığımı ört üzerine… Al yalnızlığımı olric. Giderken hiç gitmeyen… kaçarken hep beni izleyen… her adreste karşıma çıkan sensin olric... Bak yağmur yağıyor yine… üstelik gri…. Bu aralar yağmurların rengi hep gri... Sen… yağmur ve bir bardak demli çay... birbirinize ne de çok yakışıyorsunuz… sen çayı çok seversin olric…yağmuru da ben… sensiz çay ısıtmıyor içimi olric… bilmiyorsun ki "koca bir ömrü harcamak" dedikleri gerçeğin altını seninle çizdim ben... seni özlüyorum…yağmur içimde …hep seni özlüyorum olric... bul beni! Çek çıkar düştüğüm kuyudan… ki biliyorsun ben var halimle yok olma çabasındayım… nefes aldığın her anı hayata döndürememenin telaşındayım.. yazıyorum olric…okuya okuya bul beni… ne imla..ne satır arası... ne paragraf.. boşluk yok olric...dopdoluyum... Buralarda kalakaldım olric... bir o kadar durgun…Öyle bir şey işte... görüyorum ki Benimle birlikte hiçbir şey kalakalmıyor… zaman durmuyor insanlar durmuyor Rüzgar esiyor yine…sular akıyor… saat inadına tik tak...akşam oluyor… sabah oluyor… ağaçlar bir döküyor yapraklarını bir çiçek açıyor... ben hariç Hiçbir şey kalakalmıyor olric... Hüzne bulanmadan yaşanmıyor ki olric... İlk açılan yaranın bir daha kapanmayacağını… ilk kopan fırtınanın ömür boyu dinmeyeceğini… hep ilk olanın ne varsa aniden değiştirivereceğini nereden bilebilirdin ki olric... Şehirler değiştiriyorum…olric… "içimden şehirler geçiyor sen her durakda duruyor inmiyorsun"lara takılıp kalıyorum… Şehirler değişiyor olric… ben değişiyorum… değiştikçe kanıyorum… dünya da değişiyor ya... Bir… yaşanmışlıklar olduğu gibi duruyor işte... "Sen yok desen de...ay dolunay işte..." ve ben vazgeçip her şeyden hayatlardan bir gölge gibi çekiliyorum uzaklara... Kahraman Tazeoğlu |
Çok haklısınız.Size katılıyorum.Ortak noktalar bulmakta beni mutlu ediyor:2:
Alıntı:
|
OLRİC-KAHRAMAN TAZEOĞLU:4: HARİKAYDI GERÇEKTEN DEFALARCA OKUDUM ZEVK ALARAK ELLERİNE AKLINA SAĞLIK:4: |
Ben Böyle Olmamalıydım Ben, böyle olmamalıydım İsmini duyunca, boynum düşmeliydi omzuma. İçime bir ateş düşmeliydi Ayaklarımın feri kesilmeliydi. Kendimden geçmeliydim sonra... Adını sayıklamalıydım, adımı unuttuğumda Ama bunu kimse duymamalıydı, Seni, mahşere kadar saklamalıydım. Ben böyle olmamalıydım Nisan akşamlarını ıslatırken yağmur Bahar, şarkılarını söylerken karanlığa Çalan her kapıya `sensin` diye koşmalıydım. Ayak sesleri gelmeliydi uzaktan Ben hep sana yormalıydım. Gece yıldızlarını serpince göre Seni görmek için uyumalıydım. Şarkılar kime söylenirse söylensin Sana diye dinlemeliydim. Türküler dolmalıydı odama, Ben bir selvi boylu yârdan ayrıldım deyince bir ses Selvi boylu yâr sen olmalıydın Kömür gözlüm ateşine düşeli Senin için söylenmiş söz olmalıydı. Bir mey yokluğuna ağlamalıydı delice Bir keman, incecik çığlık olmalıydı Ama bunu kimse bilmemeliydi, Seni mahşere kadar saklamalıydım. Böyle olmamalıydım, Kelimeler Taif'i taşıyınca kulaklarıma Daha yüzüme çarpmadan Taif rüzgarı, Taşların izi çıkmalıydı yüzümde. Uhud anılırken, dişlerine sızı düşmeliydi. Haremde bir ikindi vakti Kem gözler çevrilince sana Ve vefasız eller uzanınca yakana İçim daralmalı, nefesim kesilmeliydi. Sen ötelere hazırlanırken, Öteler senin için süslenirken, Son kez baktığın pencerede hayal edip seni, Perdenin son kez kapanması gibi, Kapanmalıydı gözlerim. Sonra içime doğru gerilip, Seni bize lutfedenin ismini haykırıp, 'Allah(C.C.) ' deyip, Düşmeliydim yere. Ama bunu kimse bilmemeliydi. Seni mahşere kadar saklamıydım. Ve mahşer günü... Uzaktan seni seyretsem. Sana yakın olmak için can atsam. Beni engelleseler, 'Sen kim yakınlık kim? ' deseler. Ben ağlamaktan konuşamasam. Gözlerini çevirsen bana. 'Benim cennetim bana bakan gözlerindir.' Ve tebessüm etsen. Ama bunu kimse görmese, Seni ebede kadar saklasam. Dursun Ali Erzincanlı |
Alıntı:
|
UMARIM GÜZEL ŞEYLER OLUYORDUR BU GÜNLERDE:2:
Alıntı:
|
Alıntı:
|
HAYIRLISIYLA ÇOK GÜZEL ŞEYLER YAŞAMAN DİLEĞİYLE O ZAMAN:1:
Alıntı:
|
Tek bildiğim,an geldi,takıldı motor,tıkandı sistem.Önce su almaya sonra batmaya başladı varlığımın gemisi.Ve ben sadece ve öylece güvertede durup bekledim.İçimden başladım saymaya.Bir,iki,üç..yüz,yüz on,yüz yirmi..Bin,bin bir,bin iki..Sandım ki,yeterince beklersem bu halde,bende gemimle beraber batarım.Denizler altında... yirmi bin fersah,bir postnatal depresyon boyu kulaç atarım.Beş hafta,iki ay,on altı hafta,dört ay..
|
yusuf Güney-Git Bedenim Buralardan
Bu sevdiğim sen olamazsın geçip giden şu Ömrümde Ah tükendim derde düştüm Umrunda olsam gitmezdin Herkes yarin kollarında bense kaptansız kalmış gemimde Yıkılmadım inat ettim Anladım ki bu ömrü boşa tükettim Kalk git bedenim buralardan hiç ümidin kalmadığından Terkedenler değerini bilmeyenler Bir gün pişman olup dönerler Git bedenim buralardan Hiç ümidin kalmadığından Terkedenler değerini bilmeyenler Bir gün pişman olup dönerler Bir an gelir hayatında hiç kimse tutmazsa ellerinden Sahipsiz yapayalnız kalınca anlarsın ne çektiğimi Durur düşünür ah yanarsın Nerde yanlış yaptım diye sorarsın ihtiraslar bu gururlar Hep engel olmuş anlarsın Git bedenim buralardan Hiç ümidin kalmadığından Terkedenler değerini bilmeyenler Bir gün pişman olup dönerler... |
Senin Için Elfida...
BENİMDE YÜZÜME VURAN ACILAR SENİNDE Mİ YÜREĞİNE KONDU AYRILIKLAR HER ŞEYİ ÖĞRETİYOR DEĞİL Mİ ARTIK BİZİ SAVUNAN ANALAR BABALAR YOK ARTIK [Bu Adresi (link) Görme Yetkiniz Yok BEDAVA'ya Üye Ol Sitemizden Faydalan....] SAVRULANLAR VAR BİZDEN TELAFİ TELAŞLARINDA ÇÖKMELER VAR AKŞAM YORGUNLUKLARINDA HANGİ AMACA UYANACAĞINI BİLMEYEN ÖĞLE VAKİTLERİNE VARAN BİZE GÖRE SABAHLAR NE VAR NE YOK(SA) ONLAR GİBİ YAŞAMADAN UĞRUNA ÖLÜNECEK AMAÇLAR OLMADAN MALESEF BEYHUDE BÜTÜN ARAYIŞLAR MALESEF... |
Alıntı:
|
Görmeden, duymadan mümkün mü yaşamak? Ellerin dokunmadan "aşk" yalan mı gerçek mi? Sen söyle hayat...
|
NİYETİM AĞLATMAK DEĞİL. ANLAŞMAK. AĞLAŞMAK DEĞİL. PAYLAŞMAK. ANLAŞILDIĞINI HİSSETTİRMEK. ANLATABİLMEK. SÖZÜN BİR YÜREKTEN ÇIKMASI. BİR YÜREĞE VARMASI. YALNIZLIĞIN ACISINDAN, BİRAZ OLSUN SIYRILMAK. HÜZÜNE SARILMAKTA OLSA. YALNIZ OLMAMAK. YALNIZ BIRAKMAMAK. YALNIZLIĞIN ACISINI İYİ BİLİRİM. ÇOĞU ZAMAN; BİRİYLE PAYLAŞILAN BİR HÜZÜN. BAZEN YALNIZ YAŞANILAN. ÇOK ŞEYDEN GÜZEL OLABİLİR. DAHA GÜZEL. ÇOK GÜZEL... |
Alıntı:
|
BİR ZAMANLAR BENDE KIZARDIM DUYGUSALLIĞA DUYGUSALLIĞIMA AMA DEVRİLEN SENELER GÖSTERDİKİ DÜNYADA DUYGULARDAN Bİ HABER VARLIKLAR HAYVANDANDA ÖTE MANTIK SÜZGECİNDEN GEÇİRDİKÇE SORUN YOK ÇOK SEVDİĞİM Bİ DOSTUMUN SÖZÜ KALBİNLE DÜŞÜN AKLINLA KARAR VER:1: |
[Bu Adresi (link) Görme Yetkiniz Yok BEDAVA'ya Üye Ol Sitemizden Faydalan....]
|
Alıntı:
|
:2:aynı fikirde olmak güzel dimi |
...
sasirdim kaldim iste! .....
sözde senden kaçiyorum dolu dizgin atlarla bazen sessiz sedasiz ipekten kanatlarla ama sen hep bin yillik bilenmis inatlarlarla karsima çikiyorsun en soguk mimiklerle adini yaziyorum buldugum firsatlarda yüregimin basina noktalarla, hatlarla basbasa kaliyorum sonunda hayallerle sözde sana ko...suyorum dolu dizgin atlarla ne olur bir gün beni kapinda olsun dinle öldür bendeki beni sonra dirilt kendinle çarpsan kara sevdayi en azindan yüzbinle nasil baglandigimi anlarsin kemendinle kaç defa çikip geldim buralara inatla ama her dafasinda dönemedim seninle hangi dügüm çözülür nazla, sitemle, kinle ne olur bir gün beni kapinda olsun dinle sasirdim kaldim iste bilmemki nemsin bazan kizkardesimsin bazan öpöz annemsin sultanimsin susunca; eksilmeyen çilemsin orada ufuk çizgim, burada yanim yöremsin beni ruh gibi saran sonsuzluk dairemsin çaresizim çaremsin, sasirdim kaldim iste bilmemki nemsim (YAVUZ BÜLENT BAKİLER) |
Hoşgeldin ELFİDA ;) Hayırlı olsun Sayfan ;)
|
Ihlanmurlar çiçek Açtiğinda.....
Dilimde sabah keyfiyle yeni bir umut türküsü
Kar yağmış dağlara, bozulmamış ütüsü Rahvan atlar gibi ırgalanan gökyüzü Gözlerimi kamaştırsa da geleceğim sana Şimdilik bağlayıcı bir takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Ay, şafağa yakın bir mum gibi erimeden Dağlar çivilendikleri yerde çürümeden Bebekler hayta hayta yürümeden Geleceğim diyorum, geleceğim sana Ne olur kesin bir takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Beklesen de olur, beklemesen de Ben bir gök kuruşum sırmalı kesende Gecesi uzun süren karlar-buzlar ülkesinde Hangi ses yürekten çağırırsa beni sana Geleceğim diyorum, takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Bu şiir böyle doğarken dost elin elimdeydi Sen bir zümrüd-ü ankaydın, elim tüylerine değdi Sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi? Başka bir gezegende de olsan döüşüm hep sana Kesin bir Gün belirtemem, n`olur takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Eski dikişler sökülür de kanama başlarsa yeniden Yaralarıma en acı tütünleri basacağım ben Yeter ki bir çağır beni çiçeklendiğin yerden Gemileri yaksalar da geleceğim sana On iki Ayın birisinde, kesin takvim sorma bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Bak işte, notalar karıştı, ezgiler muhalif Hava kurşun gibi ağır, yağmursa arsız Ey benim alfabemdeki kadîm Elif Ne güzellik, ne de tat var baharsız Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana Geleceğim diyorum, biraz mühlet tanı bana -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Ihlamurlar çiçek açtığı zaman Ben güneş gibi gireceğim her dar kapıdan Kimseye uğramam ben sana uğramadan Kavlime sâdıkım, sâdıkım sana Takvim sorup hudut çizdirme bana Ben sana çiçeklerle geleceğim -Ihlamurlar çiçek açtığı zaman. Bahaettin Karakoç |
Alıntı:
|
İNİLTİLERİNİ DUYDUM BİR GECE VAKTİ... SANA ŞİFA BULMAYA GİTTİM.. GİTTİN DEDİN... ELİMDE HAYATIMLA GERİ GELDİĞİMDE; ONU BANA BAĞIŞLADIN. MİNNET DUYDUM. GİZLE DEDİN. GÖZ YAŞLARINI GÖRDÜM. YAŞLARINI YÜREĞİMLE SİLDİM. SİTEMLERİNİ DUYDUM SESLENMEDİM. KIZGIN OLDUĞUNDA YANINDAN KOVULDUM. KIRGIN OLDUĞUNDA GÖZYAŞLARINA BOĞULDUM. SESİMİ DUYMAK İSTEMEDİĞİNDE KONUŞMADIM. AĞLADIĞIMDA SESİMİ DUYURMADIM. UTANDIĞINDA VARLIĞIMDAN; YOK OLDUM. YOKSUN DEDİN. BEN SORDUM. SEN SÖYLEMEDİN. SENİN İÇİN YAŞADIM. YAŞAYAMADIM! GÜÇLÜ OL DEDİN. MUTLULUĞUNU İSTEDİM. GÖLGE ETME DEDİN. YANINA HER GELDİĞİMDE; BİR YANIM SENDE KALDI. DOST YÜREĞİMLE SİNEYE ÇEKTİM. HERŞEY SENİN OLSUN DEDİM. HER İSTEDİĞİN ŞEY!... BANA BENDENDE BİRŞEY KALMADI. SENDEN GAYRI... [Bu Adresi (link) Görme Yetkiniz Yok BEDAVA'ya Üye Ol Sitemizden Faydalan....] |
Yürekler dost olunca zamanın mekanın bi önemi kalmıyor değil mi:2:
|
Mona Rosa
I-AŞK VE ÇİLELER
Mona Rosa, siyah güller, ak güller Gülce'nin gülleri ve beyaz yatak. Kanadı kırık kuş merhamet ister; Ah, senin yüzünden kana batacak, Mona Rosa siyah güller, ak güller! Ulur aya karşı kirli çakallar, Bakar ürkek ürkek tavşanlar dağa. Mona Rosa, bugün bende bir hal var, Yağmur iğri iğri düşer toprağa, Ulur aya karşı kirli çakallar. Zeytin ağacının karanlığıdır Elindeki elma ile başlayan Bir yakut yüzükte aydınlanan sır, Sıcak ve minnacık yüzündeki kan, Zeytin ağacının karanlığıdır. Zambaklar en ıssız yerlerde açar, Ve vardır her vahşi çiçekte gurur. Bir mumun ardında bekleyen rüzgar, Işıksız ruhumu sallar da durur, Zambaklar en ıssız yerlerde açar. Ellerin, ellerin ve parmakların Bir nar çiçegini eziyor gibi... Ellerinden belli olur bir kadın. Denizin dibinde geziyor gibi, Ellerin, ellerin ve parmakların. Açma pencereni, perdeleri çek: Mona Rosa seni görmemeliyim. Bir bakışın ölmem için yetecek; Anla Mona Rosa, ben öteliyim... Açma pencereni, perdeleri çek.. Zaman çabuk çabuk geçiyor Mona; Saat on ikidir, söndü lambalar. Uyu da turnalar gelsin rüyana Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar; Zaman ne de çabuk geçiyor Mona Akşamları gelir incir kuşları, Konarlar bahçenin incirlerine; Kiminin rengi ak, kimisi sarı. Ah! beni vursalar bir kuş yerine! Akşamları gelir incir kuşları... Ki ben, Mona Rosa bulurum seni İncir kuşlarının bakışlarında. Hayatla doldurur bu boş yelkeni O masum bakışlar... Su kenarında Ki ben Mona Rosa bulurum seni. Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa Henüz dinlemedin benden türküler. Benim aşkım sığmaz öyle her saza, En güzel şarkıyı bir kurşun soyler... Kırgın kırgın bakma yüzüme Rosa. Yağmurlardan sonra büyürmüş başak, Meyvalar sabırla olgunlaşırmış. Bir gün gözlerimin ta içine bak: Anlarsın ölüler niçin yaşarmış, Yağmurlardan sonra büyürmüş başak. Artık inan bana muhacir kızı, Dinle ve kabul et itirafımı. Bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı Alev alev sardı her tarafımı, Artik inan bana muhacir kızı. Altın bilezikler, o korkulu ten, Cevap versin bu kanlı kuş tüyüne; Bir tüy ki, can verir bir gülümsesen, Bir tüy ki, kapalı geceye, güne Altın bilezikler o korkulu ten! * Mona Rosa, siyah güller, ak güller Gülce'nin gülleri ve beyaz yatak. Kanadı kırık kuş merhamet ister; Ah, senin yüzünden kana batacak, Mona Rosa siyah güller, ak güller! |
kesinlikle katılıyorum sana aynı zamanı yaşayabilmek çok güzelll.:2:
Alıntı:
|
Seni düşünmemek, olanlara üzülmemek çok zor...
|
[Bu Adresi (link) Görme Yetkiniz Yok BEDAVA'ya Üye Ol Sitemizden Faydalan....] O SENMİYDİN HOŞGELDİN NE KADAR ÖZLEMİŞİM O SENMİYDİN Bİ DAHA HİÇ OLMAYACAĞINI SANDIĞIM GÜNLERCE AĞLADIĞIM SANA ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM BENİ TERKETMEDİĞİN İÇİN SENİ KAYBETMEDİĞİM İÇİN BU SENMİSİN BEN KÜÇÜCÜK MUTLULUKLARA ÇIĞLIK ATABİLİRİM SENDEN İLK AYRI KALDIĞIMDA TATTIĞIM ACILAR SENİNLE OLAN SALİSELER KARŞILAŞTIĞINDA DÜNYALARA DEĞER BEN MUTLU OLMAYI BİLİRİM SEVGİNLE DOLU YÜREĞİM HİÇ KAYBETMEYECEĞİM BANA KAPILARI AÇAN O SENMİYDİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM RÜYALARIMDA BENİMLEYDİN ELLERİNİ ÖPÜP YANAĞIMA KOYDUĞUM O GÜVEN DOLU GÖZLERİNLE RUHUMU DOYURDUĞUM SAKIN BİR ŞEYE HİÇ BİR ŞEYE ÜZÜLMESİN YÜREĞİN BU KAPI ARALIĞI YETER DEĞER HER ŞEYE HOŞGELDİN O SENMİYDİN O SENMİSİN |
düş'tüm / kahraman tazeoğlu
“Düş'tüm", dedim
Hayır dedi kesin ce. Düş olsan fark etmezdim seni.. Sevgim sana güç veriyor mu diye sordum. Başını cevirdi yüzünde kalmamış takatle Hayır dedi inatla Öyle olsa, yıkılmazdım her "seni seviyorum" deyişinde... "Özledin mi beni" dedim. Sustu Nefesini en derinden aldı ve "Özlenmez mi" dedi Git dedim Gitti... Sen kaldıkça genişliyor bu dünya ve ben kayboluyorum uçsuz bucaksızlığında Hayır dedi, sertçe Gidersem, kahraman olurum Kalırsam senin... Küserim dedim, kırılgan çocukluğumun siteminde. Hayır, dedi, gülerek... Küsmek, susmayı göze almaktır Ama sen korkarsın kendi sessizliğinden ve susamazsın Gel dedim o zaman Sesim fısıltı gürültüsünde Gel... Durdu Hayır dedi Gelirsem Biter Aşk.. |
tşkler dostum ya şiir için baktım forumdasın bi slm vereyim dedim.:2: |
Alıntı:
|
:2:nasip
|
''Üzülme!'' Der Mevlana...Ve Devam eder.. "Kaybettiğin Her Şey Başka Bir Surette Geri Döner."
|
BUNA GÖNÜLDEN İNANIYORUM.EKSİK OLMA ELFİDA....:1: |
Siz de eksik olmayın:2:Zaten siz de olmasanız paylaşımlarıma yorum yapacak kimse olmayacak:11::11:
|
:11:BU SAATTE GÜLDÜRDÜNÜZ BENİ ALLAH DA SİZİ GÜLDÜRSÜN
Alıntı:
|
İnşallah benim de gülmeye o kadar ihtiyacım var ki :2: Vakit oldukça geç olmuş. Size iyi paylaşımlar...Görüşmek üzere:2:
|
| Bütün Zaman Ayarları WEZ +3 olarak düzenlenmiştir. Şu Anki Saat: 04:15 . |
Powered by vBulletin® Version 3.7.0
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.