Her şey ters giderken hayatta
Yalnızlığımla baş başayım ölümümden hemen önce …
Tıpkı doğduğum günkü gibi her şeyin rengi
Kan kırmızı huzur beyaz
Ama düşlerimde sadece…

Şimdi uyanıyorum
Ve sorguluyorum hayatımı,benliğimi…

Ellerim kesiliyor,bileklerim kanıyor…
Her şey bıraktığımdaki gibi kendini kaybetmiş.
Öyle ki bileklerimden akan kanın rengi bile kırmızı değil artık
Acı bile hissetmiyorum
Beklide vücudum bile yalnız bırakmasını istiyor ruhumdan
Benliğim kayboluyor kan damarlarımda…

Ağlıyorum hayatla boğuşurken,
Göz yaşlarımın olmadığını hissediyorum.
Akmıyor gözlerimden yanaklarıma doğru,ıslatmıyor.
Bilmiyorum bana dair her şey huzursuz,her şey ters…

Artık her şey kendine gelsin istiyorum
Yerini bulsun her şey…

Beyaz bir huzur istiyorum
Karanlığa gözlerimi açtığımda kamaşmasınlar diye…

Son olarak evren gibi bir huzur istiyorum
Sonsuz olsun diye

Ve huzurlu ölmek istiyorum
Sade ve sadece…