Kutsanmiş Metinler
 

de ki gülüm:

“sevdalarını içlerinde tutanlar

yaralarına da diş sıkmayı bilenlerdir”

doğrusu:

kendine göre bir hapishanesi vardır herkesin

orada ürettiklerini orada tüketir



hiç şüphesiz:

acılar cennetinde sürgündeyiz

aklımızın bir semtinde sürekli intihar provaları

aldırmaz bir kalabalıktır yöremiz

nereye haykırsak sesimiz iade edilir



fakat onlar dediler ki:

“bir çığlık bin kahkahanın içinde erir

şu umutsuzluk dediğin

hızını almış kalabalıklar yüzdesinde göz ardı edilebilir

kimi ararsın ey şaşkın derviş?

yaran cerrahlık değil bu pazarda

ölümün ise grafiklerle gösterilir



ve biz dedik ki:

“sadece sevgilimizin elleriyle

serçelerin kanat altları kaldı sıcacık

onları da yanımıza kâr bırakacak mısınız?

onları bize bağışlayacak mısınız?”



andolsun ki

acımız da

sevdamız da

inciler gibi yer etmiştir yüreğimize

fakat bir tufan gerek düşen yelkenlerimize

bir deprem gerek uçurumlardan inmemize

bir yangın

ya da sel gerek

birikmiş çöplerimize