Sevmek Hayatın En Güzel Olasılığıymış...
 

Sevmek Hayatın En Güzel Olasılığıymış...

Sevmek hayatın en güzel olasılığıymış,
Yüzdelerin en coşkulusu..
Tadına varmakta çok mutlu olmakmış..
Hele birde karşılıklı olunca hayatı durdururmuş.

Ama benim ki ölüme mahkumdu,
Benim sevdam bitmez denilen bir kabullenişti.

Denizin üzerinde dönen bir martıydım bazen,
Bazen göremediğin gökte bir yıldız,
Bazen duyamayacağın bir çığlık
Ve bazen de tomurcuk veren bir ağaç..
Hangisi olduğunun önemi yoktu oysa..
Öylesine birşey işte,
Tek sebep çöllerde olmak..

Güvenme dediler hep, güvenme..
Bir gün, gözündeki yaşların düşman olmasını istemiyorsan,
Sev de, güvenme dediler..
Onlar daha anlayamamıştı bu iki oyunun birbirlerinin parçaları olduğunu..
Biri hüzünken, diğerinin bir fotoğraf olacağını anlayamamışlardı..

Hep büyüttüm her şeyi
Gözümde sandığım; ama içimde olanları büyüttüm.
Bir karınca olmuşlar,
Bir sevda türküsü
Kimden olduğunun önemi yoktu.
Beni anlatması yeterdi..

Anlaşır mıydı acaba gönül baharları?
İkiside aynı çiçeği, aynı meyveyi mi verirdi?
Yoksa korkularım olan görürken kör olmak mı olurdu?
Yani sen bir kuru dal, ben ise bir yaprak mı olurduk?
Gözü olmayan, kulağı duymayan bir rüya..
Çaresizdi heyecanlar, zavallıydı..
İşte bende ki; böyle uçsuz, böyle bucaksız, külsüz, acısız
Bir, bir adressiz aşktı..

Gözyaşlarına aklar düşerken,
Düşerken uçurumlardan,
Nasıl biri gelip kurtarır seni?!
Aşk böyleydi işte..
Karşılıksız dan düşmemen için çabalar;
Ama kucağınada almazdı gözbebeğini..

Akılda bakışlar var.
Hayali, umutlu belki;
Ama avutmaya yetiyor kor ateşte yananları..

Gelinlerin saflığı varken bende..
Sen hep olmazlardasın..
Duraklarımda hiç durmuyor yalanların..
Geçmez oldun, geçmedin taşlı yollarımdan..

Köşelere çekilmeye artık yıllar değil, adımlar var..
Ayrılıklar sevda olacak artık..
Pes etmek istemez;
Ana çaresiz olunca başka olur herşey..
Artık gözlerde tükendi yaşattığım göl..
Bu yüzden yürekler ağıt yakıyor.
Anlayacağın bitiyor artık,
Döküldü taşlar bende,
Seni, sevdalara emanet ediyorum..
Ve bitiriyorum zifiri karanlıklar..
Çaresiz yanlar asıldı bu aşkla,
Yollar yürünmüyor sana,
Bitmiyor; ama bitiriyorum deyipte avutuyorum kafesleri..
Nöbet tutan sevdaların sonu geldi.
Zorunlu, mecburi olduğum kollara gidiyorum,
Seni, hiç yapmaya gidiyorum..
Yani bitiripte bitmeye yol açıyorum...

tşkler..:)