Cengiz Erzincan
 

Ve yürüdüm
uzayan günde kısalan gölgeler gibi
kendime doğru
kendimi eksilterek


bazen çok uzak
bazen
imkansızdı sözlerin


bazen sustun
soluğunda yüreğimi çatlatarak
bazen


gittin
bekledim gökte yıldız sayarak
koca bir tandır sıcaklığıyla yanarak bekledim


gülerdin, gülüşün yayılırdı yüzüme
bakardın yanardı gözbebeklerim.
baktıkça büyüyenimdin,
baktıkça içimde büyüyen.
içimde büyüyen gözbebeklerin


ne anladın beni
ne anlamaya çalıştın.
kendine en yakın yerde
bildiğim en uzak yere savurdun beni
bildiğim en uzak yere.


yürüdüm.
bildiğim en uzak yerden
kendime doğru.
yürüdüm,yürüdüm
süzerek özlemini içimden
düşe kalka cılgasında hasretinin
ağır aksak yürüdüm.
bildiğim en uzak yerden kendime doğru....