dağlara heval, dağlara...
 

ben güneşin çocuguyum...




Bir beladır kimliksizliğim başıma

koca bir yaradır yara ey sevgili...

oysa ben güneşin cocuguydum

ellerimde aydınlığı vardı ülkemin

güllerim nergizlerim renkten renge bulanırdı

varoş bir kızın gelinlik çagına benzerdi dağlarım... oy_daglarım


akardım nehirlerce, dicle ile fırat ile kıskanırdı beni avaşin

kıskanırdı ki akmaya kalmazdı hiç bir şelale

her ciwan bana benzemekteydi,

halaylarda idim beni bağırırdı avazlar

beni anlatırdıda bitiremezdi şarkılar...


ben savaşlarda inadına açan bir çiçektim

olmazlardı bensiz hiç bir kavga

her neden bana akardı biraz

akardı kum kum, yagmur taneleri misali hayat bana


dedimya ben güneşin cocuguydum

sipanın koynundaki van'a axlata, agrıya, zagrosa, sonra amede dogardım ilk

ovası benimle şenlenirdi koca muş'un

dersim dağlarından sıyrılır koşardı bana

batman ise bir milyon toplanırdı inadına



adım en az merdin kadar güzel di

güzelliğim adıyamanın sokaklarında dolanmak gibiydi...

dedimya ben güneşin çocuguydum...

inadına doğdum bende her sabah, her yeni gün benimdi....



yazar Elamo

bu güzel şiir işirinizi bizimle paylaştığınız için çok teşekkürler gerçekten harika bir şiir emeğinize yüreğinize sağlık
ve ben sizi bu sitede yeni gördüm aramıza hoş geldiniz (ser çava hati heval)

saol heval (arkadaş) sıcaklığınla sağol...