Konuşurken çok konuşmaktan kaçınılmalıdır zira çok konuşmak zihin hafifliğine ve akıl bozukluğuna alamettir.
Çok konuşmak dimağ yorgunluğuna ve dile zararlı olmasından başka dost ve arkadaşlar yanında kötü ve çirkin sayılır.Sohbetten usanırlar ve anlatılandan rahatsız olurlar.Mecliste başkalarına konuşma fırsatı vermemek kötü bir huydur,ne kadar kısa ve veciz konuşulursa o kadar edebe uygun olur.
Sözün en hayırlısı manalı ve kısa olandır çok konuşma hastalığı olanın başına iki bela gelir;kendisinin küçülmesi ve dinleyicilerin usanması


Cehennem nefsin arzu ettiği şeylerle,
Cennet ise nefsin sevdiği şeylerle kuşatılmıştır
hadis