Bir Murat Mungan şiiri..
 

GEMİCİ ISLIĞI



Ay boşalmış gökyüzünde

Dağılıp gitmiş tekneler

Kimsesiz denizlerde çalkalanan

Yıldızları söndürülmüş geceler

Hatırlanacak ne bıraktıysak geride

Islıkla çalıyoruz

sözlerini unuttuğumuz şarkılar gibi

hangi limanlarda kaldı kim bilir

bir bizim sanarken ömrümüzü

yazdığımız

okunaksız defterler



kim dikti önümüze bu görünmez engelleri

açık denizlerde bile bir geçit arıyoruz kendimize

yetmiyor yolculukla ödeşmek

yetmiyor unutmanın borçlarını ödemek

öyle bir yere varmışız ki farkında bile olmadan

birbirinden aynı uzaklıkta

iki yıldız gibi şimdi

hem geçmiş hem gelecek



deniz karanlık

kimsesiz gece

bir tek ıslıkla aydınlanıyor

seferini unutmuş tekne

bir tek ıslık

insanı nereye kadar götürürse __________________