Âriflerden biri,

çamurlu kaygan bir yolda, eteklerini toplayarak, dikkatli adımlarla yürüyordu.

Fakat bütün çabasına rağmen düştü.

Her tarafı çamur olduğu için, artık serbestçe yürümeye başladı.

Bir taraftan ağlıyor ve:

“İşte, günaha düşmeden önce günahlardan sakınan adamın hali budur. Bir

defa, iki defa… Günaha düştükten… sonra, artık aldırış etmeden onun

ortasında yürümeye başlar!”

diyordu.