İzin Verin De ...
 

Benim bu dünyada bir yerim olmadı,
Kuytu gövdemi saymazsak eğer.
Gövdem ki varla yok arası,
Hem varlığa, hem yokluğa değer.
Ama yüreğim hiç solmadı.

Bir gül koklayayım izin verin de.

Ben yaşama da, ölüme de inandım;
Tamamlarlar sanırdım eksiklerimi.
Çarşıları hep birlikte gezerdik;
Biri dostumsa, sevgilimdi öteki.
İkisinin adını yanyana andım.
Bir soluk alayım izin verin de.

Metin Altıok

Güzel şiir...
Şairin yakındığı durum; hacimsel olarak uzayda boşluk işgal eden kütleden öte soyut kavramların kaybedilen önemi...
Somutlaştırılıp madde kefeniyle örtülen hayata karşı ellerimiz havada diyoruz ki;
''Yaşasın saf ve naif duyguların tarif edilmez yürek serpintileri.''