mermiden gülüşün vardı senin..
 

mezarları sevdirirdin hep bana



mermiden gülüşün vardı senin.

seccade koltuğumda öksüz,

dualar korkatı yüreğimde.

yönünü bilemeyen,

sarhoş anılarla yaşarken,

düşlerimde hep,

mermiden gülüşün vardı....



tanrı çizmiş bıçağıyla,

kaderimi alnıma.

kaçak bir mahkum sayarak beni.

kalabalıktan biri olsamda,

korkak parmaklar gösterir beni.

geceler, boğazıma geçirmiş pençesini

geceler, karanlık gözlerle mermi

kusmakta madeni hıçkırıklar

kaçırırken uykumu,

tanırım seni ey ölüm

saklanma...

mermiden gülüşün vardı senin....



gücünü

öfkemden alırken, hayat

sahnesinin yalan dostları,

yalnızlığım, hayatımın tek sırdaşı,

senide kaçırır, bu gürültüler...

volta atarken paranın yoldaşları,

kanaryalarsa hapiste.

seslerine takılmış kirli bir çığlık,

yakıyor mazimin mutluluğunu

gel artık usandım,

saklanma ey ölüm

mermiden gülüşün vardı senin...

murathan mungan..