Kandır Beni...
Ne bir dondurma, ne de bir elma şekeri kandırabildi beni
İçini açmaya kıyamadığım kumbaramda ,
çocukluğumun ilk harçlığıydın..
Bu yüzdendi belki de cimriliğim..
Aklımda, fikrimde, kumbaramda Sen..
Seni sana biriktirdim, bir görsen!..
Patlayan bir topun peşinden koşan
kenar mahallenin o en cennet sokağında
belki annesi duyar diye
avaz avaz ağlayarak dizleri kanayan bir çocuğun,
acısı saklı yüreğimde...
Hatırlarmısın
"Öpte geçsin" derlerdi
yara bandı rolüne bürünmüş dudaklara
Ve inanırdı..
öz annesi tarafından kandırılmış, merheme muhtaç bütün fakir çocuklar..
Belki çok beklemez gidersin bu şiirden..
Hadi, sende beni kandır!
"Öpte geçsin"
Ruhumda biriken bir volkanın, patlamaya hazır sevgisi dudaklarına..
K. Bıçkın