[ZyreC]

Adı konmamış adının konmasına izin verilmemiş zamanlardaki duygular.
Neydi sevgi mi aşkmı alt üst edebilipte mutlu edebilen bu his.
Sevincin yanında verdiği güven güvenin getirdiği huzur.
Hep yanında olabilme isteği bencillik doğuran anlamsız saatler.
Beklentilerin kapı dışarı edildiği tertemiz bir istek gibi bu.
Kısa sürede dileğin olabilen biri çok tuhaf çok ani.
Birden bire bastıran yağmur gibi olmadık bir zamanda olmadık bir yerde.
Belkide emin olunamayan belli belirsiz gelişler bunlar.
Bugün varsa yarın yoktur deyipte geçiştirmeye çalışılan.
Ya yarında varsa ya öbür günde olursa ya senelere sıçrarsa.
Bir korkaklık sezintisi doğuyorsa içine.
Ateşe bile bile elini uzatmak bu kadar zevk verebiliyormuş demek ki diyebiliyorsan.
İşte o anda...
Keşkeler terk-i diyar ediyor iyikiler geliyor.
İyiki diye başlıyor bundan sonra cümeleler.
Ne başlangıcını kafanda planlayabiliyorsun ne de dilin düşündüğünü söyleyebiliyor.
Mantığın geçici bir süre beni bırakıp gidiyor,düşünen kalbin konuşan senin değil kalbinin dili oluveriyor.
Bu sürükleyişten inanılmaz bir haz alıp mutluluk duymak.
Anlayamadığın bir şaşkınlıkla kendini izliyorsun başka bir pencereden bakıyorsun artık hayata.
Ne olup bittiğini anlayamadan umutlar doğuyor herşeyden.