[ZyreC]

Buruktur insanın içi tıpkı yağmur dolu bulutlar gibi ağlamak ister tüm sıkıntılarını atmak ve bağırmak tekrar hayata bende varım naraları atmak doyasıya. Ama ne bayram ne de etraftakilerin çabaları fayda etmez insana bazen. Dolmuştur ve gürleyip yağmak ister hem de etrafta seller oluştururcasına ağlamak….

Kederlidir ruhun kimse bilmez herkes senin bildiğin bu güne kadar yaptığın şeyleri tekrarlar durur. Sabret şükret hayırlısı ne ise o olur zaten bunları sen biliyorsundur ve hayatının çoğu evresinde bunları uyguluyorsundur hatta onlar konuşurken bile sen o felsefeyle ayaktasındır. Ama bilmezler içinde kopan fırtınayı seni sabırsız şükretmesini bilmeyen biri sanırlar. Yaşamayan anlamaz çekmeyen bilmez. Bu da öyle bir şey Bazen ağır gelir hayat dünyanın yükü var gücüyle senin sırtına binmiştir ve sen o yükü kaldırabilmek için bedeninin yanında ruhunla da savaş verirsin. Ama her savaşta yeter değdin anlar olmuştur ve sen o anları yaşıyorsundur.

Farkındasındır geçecektir bu hengamede tıpkı diğerleri gibi. Bu fırtınada sonunda sessizliğe ulaşacaktır elbet. Ama işte yürek doludur o yağmur bulutları gibi belki bir iki damla göz yaşı bile yetecektir bu fırtınayı atlatmaya. Hayat tüm silahlarıyla gelirken üzerine sen yine bir şekilde meydan okuyup ona eski kararlı ve mutlu günleri savaşı kazanmış şekilde karşılayacaksındır ama işte zaman gereklidir her şey için biraz zaman Herkesin belli anlarda istediği ve beklediği zaman…..