Ruhumu yakıyorum senden kurtulabilmek için.Binlerce kilometre uzaklara gidiyorum.
Yinede her gülüşünde, içimde aşka dair birşeyler hep eksiliyor.Her yeni güne senin renklerinle başlardım eskiden.Şimdi ise, sabahları güneşin doğuşunu izlerken, yaşama sevincimi biraz daha kaybettiğimi hissediyorum..
Hergün biraz da aşkı yitiriyor
Yüzündeki gökkuşağının ağrılı rengi
Sabahlara yakın sessiz gelişleri
Hırsız gibi kararsız, kararlı..
Ne sen olacaksın bunda sonra, nede bende bıraktığın izlerin.Sana ait olan herşeyi, seninle birlikte başka kollara bıraktım.Ruhumun çektiği acıları, yalancı gülüşlere sattım..Herşeyin bedelini ödedim.Rahat ol, yapman gereken bir şey yok.Vazgeçtim ruhumdan...
Vazgeç yüreğimden düşlerimden
Yaralıyım dillerinden
Ben değilim seviştiğin
Affedemem beni affet
Gidiyorum uzaklara, sensizliğe...
(Oysa içim nasıl acır yokluğunda.Gecelerim ne zor geçer..Sensizlik yüreğimi nasıl yakar..Bir bilsen..Söyleyemem...)
Kahretsin yapamıyorum!
Kaçtıkça sana geri dönüyorum..
Seni sevmeyi ağır ödüyorum...