Aşkın sanki sürgün yeri sonsuza kadar
Bir kaçak göçmen misali ruhumu sarar
Şarşırsam çalsam kapını hayalin açar
Damla damla kalbime yokluğun batar.
Bu yaraları ben açmadım ki
Kaybetmekten korkmadım ki
Kendi kendime susmadım ki
Ama bilirim en sonunda
Mülteciyim ben sana
Sığınacak bir yerim yok ellerinden başka
Sana bıraktığım acımı
Kaçtım hasret yollarından
Bir küçük gülüşün için
Düşünmeden geçtim canımdan
__________________
Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Seni seviyorum,
ama nasıl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
yüzde hudutsuz kere yüz...
nazım hikmet ran..!!