[qizemCe]

Özledim seni.
Çocuk gibiyim bugünlerde herşeyden alınıyorum.Biri azıcık içime
dokunan birşey söylese ağlayacak gibi oluyorum.Sanki sonu olmayan
kapkaranlık bir yoldayımda çıkış arıyorum.

gülüşlerim birtürlü yansımıyor dudaklarıma hep yarım, eksik günler
yaşıyorum. Yüreğim ağır geliyor bana hayata karşı bir yenilmişlik, bir
boşvermişlik içindeyim. Oysa kent uzun zaman sonra güneşe açtı
kucağını. Bense nereye gitsem gıri bulutlar sürüklüyorum peşimden.
Güneş bir benim üstüme doğmuyor nedense.

Gece yarılarında sıçrayarak uyanıyorum nedense. Nicedir huzurlu
uyumanın nedemek olduğunu unuttum. Yeni güne dayanılmaz kalp
ağrılarıyla başlıyorum. Tatsız tuzsuz bir hayat işte.

Bu salak bu saçma mutsuzluktan kurtuılmak istiyorum ama mümkün
olmuyor. Nereye baksam seni görürken nasıl yapacağım bunu? Bunca zaman
gidişini beni böyle teslim alacağını bilseydim git dermiydim sana?
Gidişin ardından her giden gibi benden iz bırakacağına ve sonra yok
olacağını düşünüyordum. Olmadı.

Ben yüreğimden ve beynimden çıkardığımı sanarken seni, sen
saklanmışsın biryerlere meğer hiç çıkmamışsın benden.meğer çoğalmışsın
kök salmışsın. Şimdi yeniden çiçek açıyor ve yayılıyorsun bütün
bedenime.

seni yok sayarken yaşamak çok kolaydı Kalbimin önüne bir duvar
örmüştüm.aslında ben değilde sen örmüştün o duvarı bilmeden. Acı,
özlem hüzün gibi duygular giremiyordu yüreğime. Kendimce rahattım.n
Biryol tutturmuştum gidiyordum öylesine ve beklentisiz, olmadı
diyordum. İmkansız bir aşktı diyordum avutuyordum kendimi.

Şimdi seninle yaşadığım ne varsa resmi geçite çıkmış tören kıtaları
gibiönümden geçiyordu. bu kent bu sokaklar köşedeki park sahildeki
dondurmacı meydandaki simitçi hepsi sanki o burda dermişcesine birer
birer dikiliyor önüme . Söylermisin bütün bunları yaşarken nasıl
silebilirim seni. Nasıl olmadığını varsayabilirim.

Özledim seni özleminle başedemiyorum artık. Gel desem gelirmisin
kollarını açarak koşarmısın bana bu sevdayı benimle ötelere
taşırmısın.

Beni sensizlikten kurtarırmısın ???