Yüz..
Biliyor musun ..?
Sen bir şiirde ilk satırsın ilk sözcük
Beyaz bir gül..
Beyaz bir gül ne kadar beyaz olursa o kadar
Ne kadar suysa bir su
o kadar..
Ben en yakın yüzüm yüzüne
Uyandığın sabaha, yatağına..
Birden bulup birden yitirdiğin bir şey olur ya, ona
Bir dağ okulunda ilk derslere giren çocuklara..
İlk coğrafyacılara..
İlk harflerine bir alfabenin..
Yüzün ki korkular verir bana ne zaman yüzümü tutsam yüzüne..
Ben ki ölüme hiç eğilmedim hiç girmedi sözlüğüme..
Belki sokağa ilk çıkan bir çocuktur ölüm..
Belki senin bazen topuz yaptığın saçın..
Bir yaban çiçeği ya da ve daha ilk geliyordur dünyaya..
Bir demet maydanozu koparıp bırakmak belki de..
Dedim ya hiç bilmiyorum arabi belki de benim sık sık çıkarıp
baktığım bir fotoğrafın..
Bıyıkları hep yüzüne düşen bir adama çektirdiğim..
Bir suya bakarken
Bir suya..
Duru mu duru ve daha sessiz ölümün kendinden..
Ben ki seninle aştım yaşları..
Koydum çağıma adımı. Bir burukluğu...
..................
Yüzün gibi.
.....
...