Aşkımız
"Hava bozdu." diyordu yüzün
Kayalık burnunda koyun
Yinelenmiş toprakla suyla.
Geçtik tepelerin ormanların arasından
Yürüdük ardısıra insanların
Yüzüyle bir kadının
Bir şiirden iki satır gibi
Bir çocuğun ipek gibi.
Durdun, evlerin sokakların durduğu yerde
Çoğalıp hepsiyle
Hepsiyle karışıp.
O zamandı aşkımız yazdı yavaş yavaş su yollarını
Kabaran denizi.
Gitti geldi gökle suyla
Büyüdü.
Kaldı.
O zamandı bir tarih olan yüzün geldi , aldı yerini..