Sessizliğin Sesi...
dikilen yüz döndü günese dogru
gözlerim ile, toz dolusu
kupkuru uzayimin orta yerinde
bir ses ilisti benim saskinligima …
ses, kuyularimdan dogru geldi sessizligimin
bu, mevcudiyeti hissetti adimlarimda benim
hiçbir sey duymadi, hiçbir sey anlamadi
yüksek bir çoraklik disinda,
sagir edici sesi sükunetimin …
onun yankisi, solunmus benim satirlarimda
öyle ki, cesaret edebilmis olmazdim kederlenmeye
esinti gibi onun meltemi
sakinligimin kükreyisleri sessizligi
ve ben hala hayretler içindeyim
hayret ediyorum hala ona
benim sessizligimin sesini duyarken …