Mevsimlik çiçeklere yazılırdı adın
Yanardı ellerim rüzgârgülü boşluklarda
Ateş böceği gibi parlardın yıldızların ucunda
Tutmak isterken zincirimin çemberinde seni
Kırılırdı kalbim en zayıf halkasından
Kayardım sana doğru
Doğardım sana doğru
Yanardım sana doğru
Esirdim sana doğru
Saklı kaldı yüreğin sandığımın içinde
En nadide sarmaşık güllerinde asılısın
Her yan senin kokunun esiri olmuş, meftun
Bulutların ağlaması yakındır kararmış gözlerin
Dağılırdı kederim bir içli gülmesinden
Sırlarım senin için
Gülerim senin için
Kokarım senin için
Solarım senin için
Sırça bir saray gibi bezenmişken anılar
Ayakta tutan yüreğimizi, çalınmış zamanlar
Bir mahzen yalnızlığı asılmış kirpiklerinin ucuna
Başıboş kadehlerin üzerinde dudak izin
İçmeden lal olmuş dönmüyor ki dillerim
Anılarım seninle
Ağlardım seninle
Haykırsam seninle
Her daim seninle