[ZyreC]

Ilık bir bahar havasıyla başlar aşk.Doğa canlanır ve tabi kışın hüzne boğulan yüreklerde.Her kalp aşkını bekler.Kimisinin özlemi sevilmeye kimininse sevmeyedir.Kuşlar neşeyle cıvıldaşırken dışarıya çıkıp özlemle aradığı sevgiliyi bulma isteği insanın tüm vücudunu ele geçirir.Her gördüğü insanda bir parça kendini arar insan.Hasretle bekler aynasını.Aradığını bulduğunu sandığı sırada elinden kayıverir insanın.Her elinden kaydığında aşk; bir bir ümitleri de kayar.Ümidini kestiği anda aşk çıkar karşısına cesurca.Ürkek bakışlarla süzer önce aşkı insan.Aşka her adımında vücudunu bit titreme sarar insanın.Kendini toparlamaya çalışır ama beceremez.Çünkü çoktan vurulmuştur aşka.Aşksa büyük bir sabırsızlıkla bekler ilk kurbanını.Kurbanda özlemle beklediği aşkına büyük bir mutlulukla gitmektedir.Bilemez aşkının onu kurban olarak seçtiğini.Ve gelir insan aşkın kapınsa.kendi elleriyle teslim eder canını.


Her şey çok güzeldir artık.Gökyüzü başka mavilikte hayat başka bir pembeliktedir.Arzular tetiklemektedir insanı.Aşk son safhadadır artık. Aşkını düşünmekten kendini yoklamayı ihmal etmiştir insan.Artık insan bırak kendini düşünmeyi aşkından başka hiçbir şey düşünemez duruma gelmiştir.Aşksa avcının avını yakaladığında mutlu olduğu gibi mutludur.Artık son vermeliyim bu saçmalığa diye düşünür.Düşündüğünü de yapar aşk.Son verir bu oyuna.Tökezler önce insan.sonra düşer yere.Aşka elini uzatır tutsun beni ayağa kaldırsın diye ama aşk çoktan terk etmiştir o diyarı…