[snp]

Daha once verildimi bilmiyorum fakat..





KADIN- Bi saniye...



ERKEK- Söyle.



KADIN- . . . . . . . . . . . .



ERKEK- Söylesene!



KEDIN- Acelen varsa söylemiyim.



ERKEK- Acelem yok ama çıkıcam, söyle



KADIN- Söyle söyle diyip üstüme gelme.



ERKEK- Ya niye üstüne geliyim. Bişey söylemiycek miydin?





KADIN- Yok bişey yok. Ne söylicem ki sana?



ERKEK- Yanlış anladım demek ki. Çıkıyom ben o zaman.



KADIN- Çık sen, çık. Hep kaç!



ERKEK- Yok kaçırmam otobüsü bugün. Bak daha onbeş dakka var.



KADIN- Altında kalırsın inşallah!



ERKEK- Ne?



KADIN- Bişey söylicem demiştim. Ama beni dinliycek zamanın yok





tabii.


ERKEK- E sen ne söyliyim ki demedin mi?



KADIN- Git, tamam git!



ERKEK- Hey allahım! Ben gene yanlış anladım o zaman.





Söyle,dinliyom.

KADIN- Heeeee! Beş dakka kalmış otobüsün kalkmasına. Söyle



söyle diyip.

ERKEK- Euzübillahiminnnn. . .



KADIN- Ne?



ERKEK- Yok bişey. Söylicen mi?



KADIN- Söyliyim de bir an önce kaç dimi? Vaktini





alıyom.Arkadaşların özlemişlerdir seni.



ERKEK- Hayatım, hergün görüyorlar beni. Niye özlesinler?



KADIN- Özlerler. Onları can kulağıyla dinlersin çünkü. Nedense işe





giderken çok neşeli oluyorsun. Ne bekliyorsa seni orda.



ERKEK- Bi dolu iş bekliyo. Ne beklicek ki?



KADIN- Biliyorum o işleri. İki ayaklı, boyalı, parfümlü işler.





ERKEK- Yok artık, daha neler! Senin sinirlerin bozuk galiba.



KADIN- Evet bozuk. Sabahtan beri peşinden koşuyoruz, bişey



söylicez diye.



ERKEK- Söyle diyom ben de sabahtan beri.





KADIN- Sorun da bu zaten. Söyle diyosun söylüyorum, sus diyorsun



susuyorum.Benim söz hakkım mı var bu evde?



ERKEK- Güzel karıcım niye olmasın! Ya, ben sana ne zaman sus dedim





ki?


KADIN- Bi de deseydin. Konuşmaya da hakkım olmasın. Şu televizyon



benden değerlidir bu evde.



ERKEK- Yok artık o kadar da değil, iyice abarttın. Senin canın





sıkkın anladım.



KADIN- Ne? O kadar da değil mi?



ERKEK- Değil tabii.



KADIN- Yani ona yakın. Anladım. Avukata gidiyorum.





ERKEK- Ne? -



KADIN-Avukata gidiyorum. Bu iş biter. Hüüüüüüü! ! . . .. .





ERKEK- Ya, ne dedim ki ben şimdi?



KADIN- Allahım bi de soruyo. Hemen gidiyorum.



ERKEK- Nereye?



KADIN- Bi telefunkenden değerli olmadığım bu evden gidiyorum.



ERKEK- Hey allahım. Her lafı kıçından anlamak zorunda mısın?





KADIN- Oha!



ERKEK- Hayır güzelim. Yani herşeyi yanlış anlıyorsun, onu





söylüyorum.




KADIN- Hayvan.



ERKEK- Peki tamam. Ağzımdan kaçtı, özür dilerim.





KADIN- Bir kıçımız eksikti.



ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .





KADIN- Arkamdan ne küfürler ediyosundur. Yüzüme kıç diyosan.



ERKEK- Sustuuum.



KADIN- Susma!



ERKEK- Ne? . . . . Nası?



KADIN- Susma! Bişey söyle, kaçma. Sus, konu kapansın. Git işine





mutlu mutlu. Hayat devam etsin. Yok öyle.



ERKEK- Tamaaam konuşalım. İşe gitmiyom o zaman.



KADIN- Naaparsan yap. Ben gidiyorum.



ERKEK- Nereye?



KADIN- Odama.



ERKEK- Eeeee?



KADIN- Ne istiyorsun?



ERKEK- Konuşmak.



KADIN- Günaydıııın!



ERKEK- Eveeet, heh he!



KADIN- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .





ERKEK- Yaa dur! şaka yaptım. Ortam yumuşasın diye. Ağlama ya!



KADIN- Hüüüüüü! . . . . Üzme sen kendini benim için.



ERKEK- Kimin için üzcem, karım diil misin?



KADIN- Olmaz olaydım.



ERKEK- Tatlım. . . Büyütüyorsun ama.



KADIN- Ne?



ERKEK- Biraz abartmıyor musun?



KADIN- Ben mi?



ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . ! ?



KADIN- Ben mi ha! Ben mi? Ben mi büyütüyorum? Topluyorum.



ERKEK- Ne?



KADIN- Hemen eşyalarımı topluyorum.



ERKEK- Saçmalama!



KADIN- Bırak kolumu, bıraaak! Zorba herif.



ERKEK- Tamam. Dokunmuyorum. Ama gitme, konuşalım.





KADIN- Uzak dur! Polisi ararım.



ERKEK- Yok artık. Hırsız mıyım ben?



KADIN- Evet, hırsızsın. Hayatımı, yaşama sevincimi çaldın.





ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . . . . !



KADIN- Söylicek bişey bulamadın. Dilini mi yuttun?



ERKEK- Bütün bunları ne zaman yaptığımı düşünüyorum.





KADIN- Beyimiz kavga istiyor galiba!



ERKEK- Hayır ama. . . . .



KADIN- Tamam. Kavga istiyosan, kavga ederiz. Noolcaksa olsun.





ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . !



KADIN- Gülücek bişey görmüyorum ben durumumuzda.Evliliğimiz



çatırdıyor.


ERKEK- . . . . . . . . . . . . . . . !





KADIN- Sırıtma! Yemin ederim. Avukatı arıcam.



ERKEK- İstersen ara ama. . . . .



KADIN- Peki, hemen çeviriyorum.



ERKEK- Nişantaşı'ndan gidelim.



KADIN- Senin gelmene gerek yok. Ben taksiyle giderim.





ERKEK- Ben de geliyim. Hem şu uzun deri cekete de bakarız.



KADIN- Hııı? ! ! Sen nerden biliyorsun o ceketi?



ERKEK- Ajandana not almışın bugün bana söylemek için. Orda gördüm.





Şimdi aklıma geldi.



KADIN- E. . evet. Şey!



ERKEK- Ben de arayıp ayırttırdım.



KADIN- İnanmıyorum.



ERKEK- Giderken alırız.



KADIN- Nereye?



ERKEK- Avukata.



KADIN- Eee. . . evet.



ERKEK- Ya da istersen bugün gitmeyelim avukata. Direk ceketi



almaya gidelim.



KADIN- Aaaa. . . eeeeee. . . . olur.



ERKEK- Hayatım?



KADIN- Efendim?



ERKEK- Sen bana ne söylicektin?



KADIN- Boşveeeer