KeLiMeLeR...
Ana sigacak,
onca söz,
olmustu kördügüm! .
Çözülememisti diller...
Büyüyen sessizlilikten,
kisa,kesik, anlamsiz birkaç sözcükten,
ibaretti dökülenler...
Sikintiya bürünen aci ile,
kederlenmisti ayrilmaz bedenler.
Acilar yasanacakti derinlerde.
Sessiz huzursuzlugun bitisinde! .
Uzaklasan bakislarin,
geç ikramiydi,
duyulasi! .
duyulmamaya mahkum,
kelimeler,
karisarak rüzgara kaybolup giden..
Basan yalnizlik biraz daha,
yaklastiriyordu ayriliga..
Bilinmiyordu özlem nöbetinin zorlugu,
kaybetmeden...