Pusuda Yalnızlık..
karacadağ..
yamaçlarında kardelen çiçekleri
her bahar umuda rengini verir
ve her bahar
dicle’de ak köpüklere üşüşür papatyalar..
siverek düzü..
hayata vurgun yürekli yigitleri
ve sabahin eteklerinde ter taneleriyle
"memleketimdir benim"
orada..
tüfekler yaglanir kerpiç damlarda..
türkü kaçak..
tütün kaçak..
kaçak çay bugulanir şavki vurur maglara
ve korku ve umut ve can pusuda
pusuda yalnizlik..
karacadag,
önü diyarbekir’dir..
ben hüznü avuçlarken ora mahpuslarında..
bulutlarla yalpalayan rüzgarları resmedip..
bakıp bakıp iç çekerdim doruklarına..
karacadağ,
patikalarında ceylan ölüleri..
ve bakır renkli göğüslerimizde görkemli güneşiyle
sabıra tutunan sevdaların gönüllü erleriydik..
ve..
yollarımızda ayaklarımıza batıp çıkan devedikenleri
özlemler biraz uzak biraz diri ..
bekleyişlerde alçalıp yükselirken..
köpük köpük yalnızlık..
Yılmaz Odabaşı