Bugun okuyacak mısın bunları?
Sanmıyorum..
Umrumda mı?
Bilmiyorum..
Herseyi anlatmaya yetecek mi kelimeler?
Belki..
Oysa neden?
Yazmak istemiyor canım..
Sanki yazacak hic bir sey kalmamıs; gecenin bir yarısı ya da gunun tam ortası, sinsi bir yılan gibi koynuma girmis yalnızlık..
Sarmıs sarılmıs, savunmasız yakalanmıs bedenim, bin parcaya ayrılmıs..
Simdi hangi parcamın pesine dussem elimde kalıyor..
Dizginlenmesi imkansız bir bolunme bu; bitisi bir miladın, bir digerinin ayak sesleri..
Oysa gayrı yasanacak ne kaldı ki..
Simdi yoksun..
Mutlu muyum?
Belki de hic olmayacaksın..
Bu mutlu edecek mi beni?
Gercekte istedigim yegane sey bu mu?
Dusundum mu hic sensizligi, hani soyle enine boyuna, adam gibi..
Dunu, bugunu ve hatta ertesi..
Yoksa oy pusulasına bakan zavallı secmen gibi hep varlıgının ve varolusunun bende bıraktıgı guvenin temelleri ustune mi kurdum herseyi..
Oyle ya..
Tek basına iktidar oldun yıllarca..
Muhalefet yok, bir nevii demokrasi okları da..
Mutlak monarsi..
Isyan yok, dolayısıyla huzur da..
Sistemin yarattıgı kölelik ve varolmaktan ziyade "var bırakılmanın" minnettarlıgında bir yasam; özgürlük adı altında..
Öyleyse..
Bir sarmasık gibi hayatıma yayılmana ve beni kendi hayatının zehri saymana izin verdim..
Olmasaydım daha mutlu olacak mıydın?
Bir ihtimal..
Belki de hersey daha guzel ve dahi gosterisli gelecekti sana..
Cunku sıradan, cunku sade, cunku alelade hayatlar..
Her aksam bıkmadan izledigin, elestirdigin ve sonra tekrar izledigin magazin programları gibi hayatının vazgecilmezleri olacaklardı ve sen tum bu alısılagelmislikler icinde yasamın renkli vaatlerinden payına dusen elmaları toplayacaktın, duse kalka..
Oysa ben;
Sana zevk vermeyen kitapların ucuncu sayfasında, kirli bir onsoz gibi, okunmayı bekliyorum..
Beceriksiz bir elin cezasını cekiyorum defalarca..
Ben herseyim ve hersey benim..
Gulusum, bakısım, sesim ve beni ben yapıp uzerine anlam yukledigin her bir yerim sana ac, bir nevii muhtac!
Bu savası kazanabilir miyim?
Kendimi öldürebilir miyim kisaca!
Tutuksuz yargılanıp bir müddet, serbest kalabilir miyim?
Yeniden baslayabilir miyim herseye!
Kaldıgım yerden degil, yerin bende bittigi yerden!
Yani cok evvelden, en geriden..
Sen daha yokken, ya da cocukken..
O liseli gecerken kapının onunden, bacakların titrerken..
Karsı sokagında durup oyle sessiz kimsesiz, canlı sahidi olabilir miyim herseyin?
Hocaefendi uyandı bak.. Ne sanıyor ki, bagırınca uyanır mı icim ?
Ruhlar alemi gibi..
Sessiz..
En ufak bir fısıltı yok..
Sızıntı yok..
Sakin..
Parmaklarım titriyor, sigara cekiyor canım, sonra biraz muzik, belki de bir film, umut vaadeden ama, henuz cekilmemis...
Komaya girmek uzereyim.
Varlıgım can cekisiyor..
Artarak ve dahi katlanarak buyuyor sanki, iliskisiz ürüyor!..
Seni özledim ve seni özlemenin kacıncı yarısı ve kac kisi kaldık sahada, emin degilim..
Daha ne kadar dayanabilirim sevgili? Bir ödülü var mı bu illetin..
Sessizlik.. Olsun.. Sessizligi de severim..