Gittin...Ben arkandan sadece baktım.oysa söylenecek okadar çok şeyim vardı ki...gidersen iyiye dair ne varsa yitireceğim hepsini.gidersen sönecek içimdeki ateş ve bir daha hiç kimse yakamayacak diyecektim sana...konuşamadım...
gittin...gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden.ellerim deil miydi her dokunuşum da SENİ ürperten?ürperirdi yine biliyorum...bir kez dokunsan,bir kez tutsam ellerini,gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu...tutamadım...
gittin...nereye gittiğin önemli deildi.binlerce kilometre uzakta da olsan,iki kilometre ötemde de,farketmiyordu...artık yoktun ve asıl bu düşünce beni mahvediyordu...
gittin...ama bilki sevmekten VAZGEÇMEDİM seni,bilki seninle birlikte sevgimi de taşıyacağım...bilki seni unutmadım...UNUTAMADIM...
__________________
Seni seviyorum,
ama nasıl?
avuçlarımda camdan bir parça gibi kalbimi sıkıp
parmaklarımı kanatarak
kırasıya,
çıldırasıya...
Seni seviyorum,
ama nasıl?
kilometrelerce derin, kilometrelerce dümdüz,
yüzde yüz, yüzde bin beşyüz
yüzde hudutsuz kere yüz... nazım hikmet ran..!!
|