[SiBoLOqY]

Iki cocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak gecirmeye karar
veriyor. Piknik yerine vardiklarinda anne yemegi hazirlarken,
cocuklar babalariyla birlikte yuruyuse cikiyor. Uzun bir >yuruyusten sonra
oldukca yorulan kucuk cocuk yalvarircasina bakan gozlerle,
"Babacigim cok yoruldum.
Lutfen beni kucaginda tasirmisin?" diyor. Baba; "Ben de yorgunum
oglum"' der demez cocuk aglamaya basliyor.
Baba tek kelime etmeden agactan bir dal kesiyor. Dali bicakla
bicimlendirip, cocuga zarar vermeyecek bicimde yontuyor. Sonra
dali ogluna verip, "Al oglum, sana guzel bir at" diyor.
Cocuk sevincle dal parcasindan yontulmus ata biniyor ve sevincle
sicrayarak, ata vurarak annesinin yanina dogru gitmeye basliyor.
O sevkle, babasini ve ablasini kisa surede geride birakiyor..
Baba gulerek kizina, "Iste yasam budur kizim. Bazen zihnen ya da
bedenen kendini cok yorgun hissedeceksin. Iste o zaman kendine
degnekten bir at bul ve nese ile yoluna devam et. Bu at bir
arkadas, bir sarki, bir cicek, bir siir yada bir cocugun tebessumu
olabilir."