Miladı dolmuş kelimelerin..
Kendimi bitirdim önce. Celladı oldum senli seferlerin..Ne kadar yol varsa bu şehirde, ateşe verdim her
birini..
Bütün gelişlerin katiliyim anlayacağın..
Tüm bekleyenlerin faili..
Kanadı hançerlenmiş, ömrü bilenmiş zamanların ve içinde hasret geçen tüm
anların sahibi..
İstilası fiili ömrünün firari öyküsüydüm..
Gülüşünü çaldılar önce, sonra gözlerini! Hiç bir "olur"u yoktu gelmez vakitlerin..
Elleri kan, yüreği bileyli..
Anladım; bazi asklarin bedeli ön ödemeli!..
Hiç sevmedim, sevemedim dönüşlere gebe gelişleri..
Hiç bir rengi, hiç bir tadı, hiç bir adı olmayan, bitmesi olası, içi dışı kahrolası
gidişleri..
Oysa sen.. Bir yanı tutsak.. Bir yanı firari..
Hangi yanını sevmeli ki ? Hangi mevsimde sevmeli seni ?
Belki de ertelemeli...
Hani o dar vakitli zamanlarda bir aşka dokunmak, bir yarayı can evinde bulmak
hani.. Ve yok saymak için herşeyi,
ertelenen içi dışı boş, gövdesi kan gitmeler gibi.. Belki de rengini kara tutmalı
sevdanın, hala kınındayken hançeri..
Diyorum ya bitanem;
Boşver.. Bakma bana sen!
Yüreğinin mahzeninde yangından ilk kurtarılacaklarına niyet iç yine..
Ben göçebe.. Ben bildiğin.. Ben firari...
Geleceksen yine de.. Ucunu yak dönüşlerin..
Gelirsen.. Bırakamam belki..