Sokak
Gölgede yürüyorum ve takılıp düşüyorum
Sonra kalkıyorum, sessiz taşların ve kuru yaprakların üzerinden
görünmez ayaklarımla yürüyorum
Çok yakınımda biri de aynı yaprakların üstünden geçiyor
Yavaşlayıp durursam o da duruyor
Koşarsam, o da koşuyor.
Geriye dönüp bakıyorum. Kimse yok!
Bütün sokak karanlık ve çıkış yok.
Dönüp durduğum halde, kaçamıyorum.
Hep aynı sokaktayım,
Kimsenin beni beklemediği, kimsenin takip etmediği,
Takip ettiğim adamın takılıp düştüğü ve
Kalkıp beni gördüğünde, "Kimse yok!" dediği sokak.
Octavia Paz