SONBAHAR
Alır gider beni sarı rüzgarlarıyla sonbahar
Gelir anılardan bir davet çocukluğum canlanır
Bir varmış bir yokmuş diye başlardı bütün masallar
Hani nerede o masum ve daha bozulmamış rüyalar
Sedef sedef olurdu acardı nilüferler
Ve kanatları tulden fildişi kelebekler
Bir martı misali tek başıma uçardım
Hani nerede üstünde uçtuğum mor denizler
Sevgiden saygıdan bir altın kafes ordum
İnançlarım kilit kilit oldu üstüme
Asıp bedenimi bendeki beni gördüm
Hani nerede uğrunda azaldığım değerler
Ellerim soğuk şimdi üşüyor dudaklarım
Göğsüne düştü başım o çiçekten yıllarım
En son baharmış...
[/b]ALİ
Namluna dayanır yola dalarsın
Duruşun bakışın yaman be Ali
Boşuna tetiği ne kurcalarsın
Var daha ateşe zaman be Ali
Yıllanmış bir çınar pusuluk yerin
Neredeyse gelecek beklediklerin
Var iki atlı can-ı kederin
Desene işleri duman be Ali
Onu sen büyütte söğüt boyunca
Kendini ellere versin o gonca
Sözüme kanmadın vurdu uyunca
Köylündü gözünü yuman be Ali
Geldiler beklenen çiftler ormana
Duruyor iki genç ne hoş yan yana
Bir kursun kadına birde çobana
İnlesin orman be yıllarca Ali
Görünce uzanmış yar kucağına
Boynunu dolamış zülfü bağına
Kurşunu kahpeye atacağına
Kendine çevirdin aman be Ali
|