Bir Annenin Mektubu
Çocuk babasından aldığı harçlığı vaktinden önce bitirmiş ve günlerdir istediği top için yeterli para biriktirememişti. Bir kaç hafta sonra yaz tatiline girecek olması, onu bu konuda endişelendirmiş ve yeni para kaynakları bulmaya sevk etmişti.
Evlerine gelen aylık son dergide " her hizmetin bir bedelinin " olduğunu duyunca sevinçten ayağa fırladı. Buna göre eve yaptığım yardımların elbette bir karşılığı olmalıydı. Hiç vakit kaybetmedi, hemen yaptığı işlerin listesini çıkarttı.
" Fırından ekmek aldım 10 lira, çöpü döktüm 5 lira , annemle pazara gittim 10 lira..."
Bir günde yaptığı işlerin faturasını çıkartıp 30 ile çarpmak hiçde zor olmamıştı. Aylık tutarı 75 lirayı bulan listenin altına adını soyadını yazıp imzalayarak, annesinin çantasına özenle yerleştirdi be faturayı ":... Kendisinden gurur duyuyordu.
Nasıl bunu daha önce keşfetmemişti.
Çocuk ertesi gün yatağının baş ucunda 75 lirayı ile birlikte bir de küçük not buldu. Kendi hazırladığı listeye benzeyen ve annesinin ad ve soyadı ile imzasını taşıyan küçük notta;
" Seni hayatım pahasına dünyaya getirmemin, yıllarca bezlerini yıkamamın , geceleri uykusuz kalmamamın, hastalandığında başucunda sabahlamamamın, binbir güçlükle besleyip büyütmemin karşılığı sadece sevgindir ve yanağından aldığım bir öpücüktür." yazıyordu." Kazandığın parayı güle güle harca yavrum."
|