[KAYIP__]

Bildiğiniz gibi düş,
Ormanın derinliklerindeki bir ışık hüzmesine benzer
Sen yaklaştıkça o senden uzaklaşır
Düşü gören sadece sensindir ve ....
Karanlığın içindeki aydınlığa yolculuk hızlanır ....
Sen yaklaştığını zannetsen de
Aslında sen hep aynı yerde bulunursun.
Ne yaklaşır nede uzaklaşırsın
Düşe her daim uzaktan bakan bir kimse,
Sadece bu gözle bakarsın




Bu yol seni ormanın son aydınlığına
Yani hayatın son anlarına götürür....
Yorgun düşersin
Ama o ışık hüzmesi yeni başlangıç dersin hep
Geride ne olduğunu öğrenmeye çalışmak ve
İleride seni neyi beklediğini
Hiçbir zaman bilememek ......




Ve o ışık hüzmesi.............
Aslında bir yaşamın sonu idi.......
bazen yeniden başlamak öyle zordur ki,
dinlendigini sandığın yer meşhum sonunu beklediğin mezarındır,




Farkına varamazsın.
bazen sırtını dayadığın sağlam köklü ağac mezar taşındır adlandıramazsın ,
devam etmek icin dinleniyorum
dediğin an tükendiğin andır hissedemezsin.
baktığın, ümitlerini bağladığın yön ,
yolun sonudur kavrayamazsın