[Mattet]

Akşam erken çöker yalnızlığıma
Sokak sokak gezer ararım seni
Bir umut, bir umut yalnızca seni görebilmek
Gözlerinde dünyayı gezmek

Gezmek ki bu dünyayı
Seninle el ele kol kola
İzmir’de kordon boyunda
Gözlerimizin dan ettiği anda

Düşünüyorum neden böyle koptuk?
Suçlu ben miyim sen mi?
Kim bıraktı önce ellerini
Sonsuz rüyadan hayasızca

Yoruldu gözlerim resimlerine bakmaktan
Yoruldu beynim seni yaşamaktan
Bıktım artık bu hayattan
Sürükleniyorum karanlıklara pervasızca

Yaşamak istedim her anı seninle
Kuşadası’nda Çeşme’de
Öpmek istedim seni Bornova’da
Yağmur sokakları okşadığında

Ağladım senin için gecelerce
Gecelerim uzadı günlerce
Dudaklarını hissettim yanağımda
Bir gece ansızın seni yaşadığımda