Gitmelisin...
Yüzünü bir daha dönmeden gitmelisin...
Ardına ve arkanda bıraktığın bana bir daha dönmemek üzere gitmelisin...
Bu güne kadar seni görmediğim bir gün olmamıştı... Her gördüğüm an
daha çok özlüyordum seni... Her gördüğümde içime biraz daha
işliyordun... Sensiz nefes alamayacağımı düşünüyordum...
Görüşemediğimiz iş saatlerimizde sesinle avunuyordum. Sesinle
dolduruyordum içimde ki boşluğunu... Sesin kulağımda, varlığın
içimdeydi...
Bir günü bir güne ekliyordum... Aşka aşık olmaktan vazgeçmiş, direkt
sana aşık olmuştum... Seni bir bütün olarak sevmeyi öğrenmiştim...
İçimde ki senden farklı yönlerini gördüğümde şaşırıyor ama hiçbir zaman
vazgeçmiyordum seni sevmekten... Artık sevgi ötesi bir durumdu
varlığımda ki varlığın...
Ben, ben olmaktan çıkmıştım...
Ben, sen olarak yaşamaya başlamıştım...
Bir beklenti taşımıyordum sana karşı...
Bu güne kadar hep yalnızdım... Yalnızlığıma dokunulmasını, kanımda
dolaşan özgürlüğümün kısıtlanmasını düşünemezdim... Fakat yanımda
olan senle yalnızlığım dağılmaya başlamıştı... Çevreme ördüğüm duvar
gittikçe yıkılıyordu... Korkmam gerekirdi ama keyif alıyordum... Yeni bir
ben buluyordum karşımda...
Bir beklenti istemediğini fark ettiğim anda şaşkına döndüm...
Korkmuştun... Kaçmak istiyordun... Yaşantında gittikçe şekillenen ve
gittikçe sevdiğin benden korkmuştun... Beni daha fazla sevmekten
korkmuştun... Benim sevgimin sorumluluğunu taşımaktan korkmuştun...
Beni taşıyamamaktan korkmuştun...
Aramıza bir mesafe girdi, korkularımızın açığa çıkmasıyla...
Artık görüşmez olmuştuk... Kavgalarımız çıkmaya başladı... Beraber
yapamıyorduk ama ayrı iken hiç olmuyordu... Bir müddet ayrı kalmak
istiyorduk... Canhıraş yürek bağırtıları ile teslim oluyorduk tekrar
birbirimize...
Sevgi yüreğimde, sensizliğe teslim olmuştum...
Beklediğim seni, sana teslim etme zamanı idi...
Yüreğimde ki acıya rağmen sana seslendim...
“GİT”, dedim...
Susma hakkını kullandığını söyledin...
Ancak, alamıyordum sevgiyi... Veremiyordum sevgimi...
Sevgimiz donmuş ve kalıp şeklinde bekler gibiydi...
Ve biz yenilmiştik...
“GİT”, dedim...
Kanayan yüreğimde ki yara daha da açıldı...
“GİT “, dedim...
Gitmeni hiç istemedim...
Gitmeyi hiç istemedim...
“GİT”, dedim...
“ME” ‘yi ekleyemedim...
“GİT............. ME”
mattet