YOK/sun/um
Yok/sun/um...
İkimizde çocuktuk aslında
Sevmedik birbirimizi
Bağlanmadık kördüğüm misali...
Ama iki yürekte tanıyordu bizi
Kavgalarımızı, susuşlarımızı
Ve nasıl yabancılaştığımızı...
Sen dinlemek istemezdin iltifatlarımı
Ben de sinirlenip kağıtlara itiraf ederdim seni sevdiğimi
Bir güzel söz duymak istercesine beklerken sen
Ben dudaklarımdan zehir akıtırdım kıskançlığına...
Şimdi...
Aklındaki çelişkiler yerini bulmuştur, anlıyorum
Bazen uzaktan özlediğini duyuyorum
Ben de sana sesleniyorum...
Ama nâfile
Bir çığlık kadar içime susuyorum
Ve söyleyemediklerimi, susuşlarımı, özlemlerimi ve seni
YOKSUN/luğunla satırlara itiraf ediyorum...
"Seni çok özledim yokluğum!"
20:30 09/04/2008
VesseLam
__________________
Düşmeden Bulutlarda Koşmam GereK !
|