ilk defa aşkın çaresizliğini gördüm gözlerinde
her şey karanlıktı,
sadece yüremekteydi sancıların
bir gazeete köşesinde...
Bense kirli bir çarşafa sardım tüm acılarımı
ucu kırılmış bir umutla yaşıyorum sadece....
bildiğim tüm dualarla kutsuyorum adını duvarlara
ve kılcar damarlarımda ne kadar sen varsan
hepsini bir ranza dibine koyup
ve gidiyorum....
geride kalırsan affet......