[hüzün]

Yön, anı yaşamaktan ortaya çıkar...
Bu senin yönettiğin ve planladığın bir şey değildir... Kendiliğinden olur...
...Ve sen onu asla tahmin edemezsin... Ancak hissedersin...
O yüzden düz yazı değil, şiir gibi diyorum...
Mantık gibi değil, sevgi gibi... Bilim gibi değil, sanat gibi...
Güzelliği de burada... Ürkek...
Bir yaprak üzerindeki çiy damlası kadar ürkek...
Nereye olduğunu bilmeden nedenini bilmeden kaymak...
Sabah güneşinde, bir yaprağın üzerinde kaymak...
Yön incedir, narindir, kırılgandır...
Hedef, egoya aittir... Yön, hayata, varlığa aittir...
Yön dünyasında hareket etmek için insanın tam bir güvene ihtiyacı vardır...
Çünkü insan, güvensizlik, karanlık içinde hareket etmektedir...
Ancak karanlığın bir heyecanı vardır...
Haritasız, rehbersiz, bilinmeyenin içinde yol alırsın...
Her adım bir keşiftir... Ve bu sadece dış dünyanın keşfi değildir...
Aynı anda içinde bir şeyler keşfedersin...
Bir kâşif, sadece nesneleri keşfetmez...
Bilinmeyen dünyaları keşfederken, aynı zamanda kendini de keşfeder...
Her keşif, aynı zamanda bir iç keşiftir...
Ne kadar çok bilirsen, bilen hakkında da o kadar çok şey bilirsin...
Ne kadar çok seversen, seven hakkında o kadar şey bilirsin...