Tahtadan kutu
Tahtadan yapılmış bir uzun kutu
Baş tarafı geniş ayak ucu dar
Çakanlar bilirki bu boş tabutu
Yarın kendileri dolduracaklar
Her yandan küçülen bir oda gibi
Duvarlar yanaşmış, tavan alçalmış
Sanki bir taş bebek kutuda gibi
Hayalim içinde uzanmış kalmış
Cılız vücuduma tam görünse bile
İçim bu dar yere sığılmaz diyor
Geride kalanlar hep dövünsede
İnsan birer birer yine giriyor
Ölenler yeniden doğarmış gerçek
Tabut değildir bu bir tahta kundak
Bu ağır hediye kime gidecek
Çakılır çakılmaz üstüne kapak
|