karanlığa
doğanların gözleri yoktur.karanlığa doğanların rengi yoktur.karanlıkta
görenler,karanlığın ışığını bilenlerdir.güneşe bak,çıplak gözünle
bak.karanlıktan karadır.bulursan karanlığın ışığını güneşte
göremediğini görürsün.
bir
kelebektim,karanlığa doğdum.güneş değmedi kanatlarıma,göz değmedi
kanadımın renklerine,benimki bile .kanatlarımı çırptım,konacak çiçek
aradım.karanlıkta çiçek yoktu.iki günlük ömrüm karanlığa
tutsaktı.ürktüm,kapattım kanatlarımı,büzüldüm yalnızlığımın
soğuğuna.acı geldi sonra,karanlığa doğan bir kelebeğin acısı.renklerini
göremeyenin acısı.korktum.bir daha çırpmadım kanatlarımı,bekledim.hepsi
hepsi iki gün değil mi.içimdeki sıcak acıyla yandım.yalnızlığım
soğuktu,buz gibi bir soğuk.acımla yanarken,yalnızlığımla üşüdüm
karanlıkta.
karanlığın ışığını farkettim sonra........bir daha ne yandım,ne de üşüdüm