yüzlerce soğuk namlu üzerime çevrildi,
yüzlerce demir tetik aynı anda gerildi!
anne, beni söğüdün gölgesinde vurdular,
öpmeye kıyamadığın oğlun yere serildi.
üşüştü birer birer çakallar üzerime,
üşüştü her bir yandan göğsüme, ciğerime.
anne, beni leş gibi yiyip talan ettiler,
teşhis edilmek için savurdular önüne.
'yeryüzündeki acıların
hepsini, hepsini tattım! '
heder oldum, ekmeğime tütün kattım!
beni milyon kere yaktılar üst üste.
bir anka kuşu gibi anne,
kendimi külümden yarattım.
geceler tanır beni; konarım göçerim ben.
geceler tanır beni; kan damlar içerim ben.
anne, sen beni unut. karanlığın bağrında
kırmızılar ekerim, siyahlar biçerim ben.
suçüstü yakalandım bölüşürken kalbimi,
suçüstü, kelepçeyle yardılar bileğimi.
anne, ben diyar diyar umudun savaşçısı,
bir tutam sevgi için dağladım gözlerimi.
prometeus'tum, çiviyle çakılırken taşlara
ciğerimi kartallara yedirdim.
spartaküs'tüm, köleliğin çığlığında.
aslanlara yem oldum, tükendim.
kör kuyuların dibinde yusuf'tum,
kerbela çölünde hüseyin.
zindanlarda cem sultan, sehpada pir sultan.
kaçıncı ölmem, kaçıncı dirilmem bu?
'tanrılardan ateş çaldım,'
yüzyıllarca tutuştum, üst üste yandım.
bir anka kuşu gibi anne,
kendimi külümden yarattım.
AHMET KAYA