[meryem]

İçimdeki kanayan çocuğun haykırışlarıyla yazmak istedim sana
Bu gece
Sen oldukça geceler olabildiğinden daha da uzuyorlar artık
Ben ne kadar sabah olmasını istedikçe
Saatteki dakikalar oldukları yerlere vuruyorlar
Hiç acımadan

Bir şeyler kalsın bir şeyler bırakabileyim sana diyorum
Yapabildiğim en iyi şey yazmak ve anlatmaya çalışmak
Ama inan bunun içinde çabaladıkça
Alfabenin bütün harfleriyle boğuşuyorum....

Sensizliğin canımı acıttığı o uzun kış gecelerinde
Uykumu es geçmişken
Kalkıp karalamaya çalışıyorum hemen
Yanımda olsan da anlatamam sana zaten
Haykıramam
Bilirsin az çok beni
Senin yanında olduğum zamanlarda
Ben, ben olmaktan çıkıyorum hep
Senden midir?
Yoksa benden midir?
Bilinmez!....

Uzun bir kış gecesi daha
Seni düşünmek isteme semde gelip dikiliveriyorsun karşıma
Hiç acımıyorsun bana
Yokluktan sensizlikten olsa gerek saçmalıyorum yine....
Dediğin gibi:"Yüzünü karşıma alıp ta yazıyorum hep"
Yazmaya çalıştıkça da daha da batıyorum derinlere
İçerilere.......
Ben anlatamasam da sen anlıyorsun nasılsa
Uğraşmıyorum daha fazla
Olmayan canlı yüzünle baş başa sabahı bekliyorum
Doğacak günü....
Her gece sabahlıyoruz sen
Senden bihabersiz ikimiz….