Her güç bilindiğinde, her sevgi hissedildiğinde,her merhamet hissettirildiğinde, her dert dermana kavuşturulduğunda,her dermanda bazen dertle buluştuğunda,bazen çıkmazlar bir açık kapıyla aralandığında,ayrılıklar kavuşmayı tanıdığında,umutlar hayallerden hayata aktığında,güneş kızıllığıyla güne kendini gösterip tam karşı istikamette geceye yol verdiğinde,dalgaların ağlamasına ay ışığı da katıldığında ve yıldızlarda toplanınca etrafında, kalp atışı gözlere,ellere ve gönüllere aksettiğinde,sevgi kendini masum bir çocuğa uzanan ellerde tanımladığında,bazen göz yaşları gülücüklere takılıp toprağa kavuşamadığında,iğneyi bulmak için samanlık yakılmadığında,zararla oturmamak için öfke kalkılan yerde bırakıldığında,damlaya damlaya elde ettiğin gölde başkaları da yüzebildiğinde,sahip olduklarını asıl sahibine emanet ettiğinde,ovalarda gezinmeyi tepelere erişmeye değiştiğinde,tırnaklarını zirveye giden yolda törpülediğinde,tam ramak kala zirveye, düştüğünde geldiğin yere ve hala şükrebildiğinde,başarılarını gururuna ezdirmediğinde, ve her şeyi kendinden bilmediğinde, dostunu-yarini-anneni yaradana ulaşmada köprü yapabildiğinde,sağ elinin verdiğine sol elin kör olabildiğinde, her ne gelirse başına düşünüp eğriyi-doğruyu ayırt edebildiğinde,giden geleni her şeye rağmen beklemeyi göze aldığında,geldiğin yerin farkında olup gittiğin yolda istikrarlı olduğunda ve yorgunluğunun istirahatını toprak altında umduğunda,ondan önce ne pes edip ne isyankar olmadığında,acizliğinin-fakirliğinin-muhtaçlığının sonsuzluğuna bunun yanında sonsuzluğu ve sonsuz dermanın bir yaratıcısına inandığında ve en önemlisi tüm bu söylenenleri kalbinde tasdik edip,dilinle ikrar edip,vücudunla amel edip en ali makam olan namazda da her secdenle Rabbinle iştişare edip yaşadığında :
HAYAT HAYATTIR,
İNSAN İNSANDIR .
HER ŞEY ONUNLA ANLAM BULUR,HER ŞEY ONUNLA BİLİNİR,HER ŞEY ONUNLA YALNIZ ONUN İÇİN SEVİLİR ...