[Elfida]

Bir akşam ışıkların dağlara güldüğünü

Bir akşam bulutların seyre döküldüğünü



Görürsün hasretiyle sabah ezgilerinin

Bir akşam gözlerin ufka dalar pek derin



Kuşlar öter, uçuşur yeşil dallara konar

Umutlar yaprak yaprak alevlenir de yanar



Son mutluluk sesleri dökülür dudaklardan

İnsanlar gölge gibi çekilir sokaklardan



Rüzgar okşamaktayken anne gibi tenini

Gecenin kolları sessizce yakalar seni



Anlarsın gözlerinin dolup boşaldığını

Anlarsın yalnızlığı ve yalnız kaldığını...