[Coraptor]

SEVMEYİ ÖĞREN: Sevdikçe varlığının kâinatla toplandığını görürsün.
Sevince, kendini kendinden öte ta...şırsın. Sevince kalbine yeni ve
sonsuz kanatlar takarsın. Sevince, mavi bir deniz olur kalbin; hiç
bilmediğin kıyılara varırsın.

...BAĞIŞLAMAYI ÖĞREN: Bağışladıkça
dostlarının sayısını onla çarpmış olursun. Bağışlamak kalbinin yükünü
azaltır. Bağışlayınca, kalbine batan dikenler güle döner. Bağışlayınca
önce kendini bağışlamış gibi olursun, nefretin ve kinin yükünü omzundan
atarsın.

PİŞMANLIK DUYMAKTAN KORKMA: Pişmanlığını itiraf ettikçe
hatalarının küçük, anlaşılır ve bağışlanabilir parçalara bölebildiğini
görürsün. Pişmanlık sancısını göze aldığın sürece, hatadan dönmenin
lezzetini de yaşamaya başlarsın. Pişmanlık içtenliğin sınamasıdır.
İçtenliği olmayanlar pişman olamazlar. Pişman olmayanlar içtenlik
kazanamazlar.

HATIRLAMAYI ÖĞREN: Hatırladıkça, sevgilerinin
karekökünü bulup, onlardan hüznü çıkardığını fark edersin. Hele de
çocukluğunu çok hatırla ki, hiç endişesiz mutlu olduğun anları yeniden
yaşa. Mutlu olmayı beceremeyen biz büyüklere içimizdeki çocuk mutluluğun
sadelik ve hırssızlıkla ilgili olduğunu fısıldar. Dur ve dinle
çocuğunu.

DEĞER VERMESİNİ ÖĞREN: Değer verdikçe sevgilerin küpünü
bulup, onları mutlulukla çarpabildiğini görürsün. Değer vermeden
geçirdiğin günün güneşi hiç doğmamış gibidir. Değerini bilmediğin eşyaya
hiç sahip olmamış gibisindir. Değerini bilmediğin dostların sana göre
hiç yaşamamış gibidir. Değer vermesini öğrendiğinde, hayatın
sahihleştiğini fark edersin. Daha yavaş yürürsün ama adımlarını yere
sıkı basarsın.

İLTİFAT ETMESİNİ ÖĞREN: İltifat ettikçe,
insanlarla arandaki en kısa mesafenin bir tebessümün resmettiği eğri bir
çizgi olduğunu görürsün. İltifat etmek yalan konuşmak demek değildir.
İltifat, muhatabının görmek istediğin yere ulaşması ve oradan öte
geçmesi için temennide bulunmaktır.

ÖZÜR DİLEMESİNİ ÖĞREN: Özür
diledikçe nefretin ve öfkenin sonsuza bölündüğünü, böylece
dargınlıkların limit sıfıra giderken yok olduğunu fark edersin. Ayrıca
bak: “Pişmanlık duymaktan korkma” öğüdü.

AŞKTAN KORKMA: Böylece
bir üçgenin iç açılarının toplamının 180 dereceyi aşıp, bütün yamukları
kendi içinde barındırabildiğini görürsün. Aşk pürüzleri yok eder;
dikenleri gül eder, acıları haz eyler.

ARA SIRA HÜZÜNLEN: Hüznün
kalbine dokunmasına izin ver. Böylece bütün mutlulukların ve zevklerin
sonunda ayrılık çizgisine teğet geçip geri döndüğünü görürsün. Hepimiz
ayrılıkların kuşattığı bir adada şimdilik yaşayan fanileriz. Hüzün,
faniliğin ince sızısını kalbine hissettirdiği için, seni ebediyete komşu
eder. Hüznünü öldürürsen ölümü anlayamadığın gibi hayatı da
anlayamazsın.

VE BİR GÜN ÖLECEĞİNİ BİLl: Kesinlikle öleceksin ve
öldüğün gün anlayacaksın ki, yaşadığın hayat, paydası sonsuzluk olan
basit bir kesirden ibaretmiş. Kesrin payında ne olursa olsun, ne kadar
çok şey biriktirmiş olursan ol, hepsi son işlemde sıfıra eşitlenir.
Kesrin üzerine, yani bu dünyaya, sonsuzluk cinsinden bir şeyler koyman
gerekiyor. Yoksa “elde var sıfır”

HER GÜN YENİDEN UYAN: Uyanmayı
sadece gözünü açmak olarak bilen için, bir şafak vakti ne kadar da
sıradandır. Hayranlık duygusunu her gece iki göz kapağının ardına
sakladığı gözleri gibi her daim uykuda bırakan için, bir gün doğumu
“sabahın körü” olasıca karanlıktır. Kulluk heyecanını avucunda
tutamadığı bir kor gibi savurup söndüren için, bir seher vakti eğreti ve
tanımsız bir vakitsizliktir. Haydi, aç gözlerini! Aç gönlünü! Şimdi ve
burada var olduğunu fark et. Var edildiğini fark et. Buraya, bu sabaha
bir insan olarak gönderildiğini bil. Bu sabahın senin için, sana özel
olarak yaratıldığını fark et. Uyan! Güneş senin için doğuyor.

Senai DEMİRCİ

___________________________________