Tevazu sahibi olabilmek için dünyaya niçin geldiğini, nereye gideceğini bilmek gerekir.
İnsan, hiç yok idi.
Önce bir şey yapamayan, hareket edemeyen bebek oldu.
Şimdi de, her an hasta olmak, ölmek korkusundadır.
Nihayet ölecek, çürüyecek ve toprak olacaktır.
Dünya zindanında, her an, ne zaman azaba götürüleceğini beklemektedir.
Ölecek, leş olacak, böceklere yem olacak, kabir azabı çekecek, sonra diriltilip kıyamet sıkıntılarını çekecektir.
Cehennemde sonsuz yanmak korkusu içinde yaşayan kimseye tekebbür mü yakışır,
tevazu mu?