Konuşamadığımız zamanları sevmiyorum.
Hani sadece bakıştığımız zamanları değil
Kelimelerin birbirini iteklediği zamanları
Virgüllerin arada kaynadığı
Noktaların ise virgül gibi kullanıldığı zamanları sevmiyorum
Konuşamadığımız zamanları sevmiyorum
Porselen bardakta gelen çayı öylesine karıştırmayı
Yine mi porselen…!
Oysa ben cam demiştim deyip konuşmaya çalışmayı
Oluşan sessizlikten ıslanan kesme şekerleri sorumlu tutmayı
Konuşamadığımız zamanları sevmiyorum
Gözlerine bakıp alemleri geçmeyi
Ellerini tuttuğumda ben meğerse hep çolakmışım demeyi
Kirpiğinde ki ufacık allığı sevdiğimi söylemeyi
Konuşamadığımız zamanları seviyorum
Hani rüzgar yanağına hafif bir fiske vurunca
Gözlerinin bebekleri kenarlara saklanınca
Yaz geldi deyip avuçlarını terler pervasızca basınca
Sessizlikte donup kalmayı
Konuşamadığımız zamanları seviyorum
İstanbul’da olmayı;seninle bu şehri paylaşmayı
Asya’yı sana Avrupa’yı bana bırakmayı
Vapurda ise ortak müşterekte buluşmayı
Zamanı yanındayken rafa kaldırmayı
Konuşamadığımız zamanları seviyorum
Ve…
Düşündüm de ben seninle geçen suskunluğu
Seninle geçmeyen zamanı
Aşkınla donup kalan damarımda ki kanımı
En çok da seninle geçmesi muhtemel olan hayatımı
En güzel yanımı seviyorum...